míni

a ве́льмі каро́ткі, даўжынёй «мі́ні»

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

◎ Карно́ткі ’кароткі’ (зэльв. Сцяц.; Шатал.). Параўн. карнет (гл.) ’тс’, да карпаць (гл.). Непасрэднае ўтварэнне ад карнаты + суфікс ‑ъkъ, магчыма, пад уплывам кароткі. Пераход а > о або пад націскам (тыпу штаны > штонікі), або таксама па аналогіі з кароткі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

нядо́ўгі

1. (кароткачасовы) nicht lánge dáuernd;

2. (кароткі) nicht lang, kurz

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

скаро́чаны

1. kurz; verkürzt; kúrzgefasst (кароткі, спрошчаны);

2. лінгв ábgekürzt, abbreviiert [-vi´i:rt]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

lie-down [ˌlaɪˈdaʊn] n. BrE, infml каро́ткі ад пачы́нак (звыч. на ложку)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

succinct [səkˈsɪŋkt] adj. fml каро́ткі, сці́слы, нядо́ўгі;

a succinct summary каро́ткае рэзюмэ́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

гно́ма, ‑ы, ж.

Кароткі выраз павучальнага характару, звычайна ў вершаванай форме; афарызм.

[Грэч. gnome.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каро́ценькі, ‑ая, ‑ае.

Зусім кароткі. [Птушачка] затрапятала над лістком сваімі кароценькімі крыльцамі. Ігнаценка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

палітгра́мата, ‑ы, ДМ ‑мэце, ж.

Кароткі курс асноўных, першапачатковых палітычных ведаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

kusy

1. куртаты; кароткі;

2. м. чорт

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)