Bíssen

m -s, -

1) кава́лак

ein léckerer ~ — сма́чны кава́лак

2) перан. вялі́кая ўда́ча

3) е́жа, заку́ска

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

сма́чны

1. вку́сный; сма́чный;

2. (о сне) сла́дкий, кре́пкий;

◊ с. кусо́к (кава́лак) — ла́комый кусо́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

cloth [klɒθ] n.

1. ткані́на, матэ́рыя, матэрыя́л; кава́лак ткані́ны

2. сукно́

3. абру́с, насто́льнік

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

палена назоўнік | ніякі род

  1. Кавалак распілаванага і рассечанага бервяна на паліва.
  • Асінавае п.
  1. пераноснае значэнне: Непаваротлівы, тупы чалавек (лаянкавае).

|| памяншальная форма: паленца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

адрэзак назоўнік | мужчынскі род

  1. Невялікі адрэзаны кавалак чаго-н.

    • А. дошкі.

  2. Частка чаго-н., што вымяраецца ў прасторы або часе.

    • А. шляху.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

сурвэтка назоўнік | жаночы род

  1. Невялікі кавалак тканіны, якім карыстаюцца для засцеражэння ў час яды, у цырульнях і пад.

  2. Невялікі абрус.

|| прыметнік: сурвэтачны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

шкельца назоўнік | ніякі род

  1. гл. шкло.

  2. Асколак або кавалак шкла.

    • Шкельцы лужын (пераноснае значэнне).

  3. множны лік: Акуляры або пенснэ (размоўнае).

    • Надзець шкельцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

szmat, ~u

м. кавалак;

szmat czasu — доўгі час;

szmat drogi — добры кавалак дарогі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

дзеравячына, ‑ы, ж.

Разм. Кавалак дрэва; палена. [Палонны] кінуў камень ці кавалак дзеравячыны, каб пакласці па зямлю канваіраў, а самому ў гэты час далей адбегчы ад іх. С. Александровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

батон, ‑а, м.

Белы хлеб прадаўгаватай формы. Кавалак батона.

[Фр. bâton — палка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)