unripe

[,ʌnˈraɪp]

adj.

1) недасьпе́лы, нясьпе́лы, зялёны (пра садавіну́)

2) недасьпе́лы, няста́лы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

абгаро́дка, ‑і, ДМ ‑дцы; Р мн. ‑дак; ж.

Невялікая, лёгкая агароджа. Наўкол прыгожай абгародкай Зялёны двор абняў тынок. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзьму́ты, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і выдзіманы. Пан Даніла сустрэў.. [маладога], седзячы за сталом, на якім стаяў дзьмуты зялёны штоф. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

машо́к, ‑шку, м.

Памянш. да мох. Дзед Хрушч прылёг на зялёны машок у цяньку і зараз жа моцна заснуў. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тра́ма, ‑ы, ж.

Апорная бэлька, якая падтрымлівае столь (у драўляных будынках). Пад трамай у хаце вісіць зялёны сёлетні тытун. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

юне́ц, юнца, м.

Разм. пагард. Пра нявопытнага юнака, падлетка. [Андрэй:] — Падыдзе камандзір аддзялення, юнец зялёны, з чарговага прызыву. Надзьме губы. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

emerald

[ˈemərəld]

1.

n.

1) смара́гд -у m. (сьве́тла-зялёны кашто́ўны ка́мень)

2) сьве́тла-зялёны ко́лер

3) Print. эмэра́льд -у m. (шрыфт 6 1/2 пу́нктаў)

2.

adj.

сьве́тлазялёны, смара́гдавы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

grassy

[ˈgræsi]

adj.

1) паро́слы траво́ю

2) травяны́

3) травяні́сты, зялёны, як тра́ва

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

гаро́х, -у, М -у і -ро́се, м.

Расліна сямейства бабовых з насеннем у стручках, а таксама само круглае насенне гэтай расліны.

Нашчыпаць гароху.

|| памянш.-ласк. гаро́шак, -шку, м. Зялёны г.

|| прым. гаро́хавы, -ая, -ае.

◊

Гарохавы вянок — адмова ў каханні.

Пудзіла гарохавае (разм., неадабр.) — пра смешна ці безгустоўна адзетага чалавека.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

◎ Няту́скны ’нябляклы, яркі’ (А. Салавей). Да туск ’туман, цемра’, параўн. чэш. netusk ’расходнік’, ням. Immergrün ’тс’ (’заўсёды зялёны’).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)