bestia

ж.

1. драпежнік;

2. экспрэс. разм. шэльма, бестыя, вырадак, звер (пра чалавека)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

пушны́ I пушно́й;

п. звер — пушно́й зверь;

п. тава́р — пушно́й това́р;

п. про́мысел — пушно́й про́мысел

пушны́ II: п. хлеб хлеб с мяки́ной

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бабёр м.

1. (звер) Bíber m -s, -;

2. (футра) Bíberfell n -(e)s, -e, Bíberpelz m -es, -e; Bíberkragen m -s, - (каўнер)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

bay​2 [beɪ] n. браха́нне, брэх, га́ўканне

♦

an animal at bay загна́ны (саба́камі) звер;

be/stand at bay быць у безвыхо́дным стано́вішчы;

hold/keep smb. at bay не падпуска́ць каго́-н. да сябе́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

тэрыядо́нты

(ад гр. therion = звер + odus, odontos = зуб)

падатрад вымерлых паўзуноў, некаторыя прадстаўнікі якога былі продкамі млекакормячых; вядомы з адкладаў палеазою і мезазою; зверазубыя.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Бэ́штать ’лаяць, ганьбіць’ (КЭС, палес.). Укр. бе́штати ’тс’. З польск. besztać ’тс’, якое непасрэдна звязана з лац. bestia (польск. bestja, bestia). Гл. Бернекер, 53. Але Брукнер (22) лічыў, што besztać з венг. beste ’звер; лаянкавае слова’ (< лац. bestia; MESz, 1, 288–289). Гл. яшчэ Рудніцкі, 119; Тамат, 108–109. Параўн. бэ́сціць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

абсу́нуцца сов.

1. оползти́; осы́паться;

бе́раг ~нуўся — бе́рег опо́лз (осы́пался);

2. осе́сть, свали́ться;

ра́нены звер ~нуўся ў снег — ра́неный зверь осе́л (свали́лся) в снег

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падма́нны, ‑ая, ‑ае.

Які ўводзіць у зман; падманлівы. Падманны рух. □ [Радыст:] — Я вымушаны быў звярнуць у другі бок, каб навесці.. [немцаў] па падманны след. Паслядовіч. Баласпай асадзіў кабылу. Па почырку арлінага лёту ён здагадаўся, што звер сумеў ашукаць птушку. Воўк ці хутчэй за ўсё ліса зрабіла падманную стойку. Беразняк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бабёр, ‑бра, м.

1. Паўводны звер атрада грызуноў, які жыве ў лесе каля рэк і іншых вадаёмаў і мае каштоўнае футра. Рачны бабёр. Паселішча баброў.

2. Футра гэтага звера, а таксама адзенне з такога футра.

•••

Балотны бабёр — тое, што і нутрыя.

Плача як бабёр гл. плакаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крыважэ́рны, ‑ая, ‑ае.

Які жывіцца чужой кроўю, мясам (пра звера). — Няма звера страшнейшага за тыгра, — крыкнуў Тарыел.. — Ён самы крыважэрны звер на свеце. Самуйлёнак. // перан. Схільны да забойстваў; жорсткі, люты. Няўжо мірны чалавек, якога пагрозамі прымусілі ўстрымацца ад подпісу, адразу ж зробіцца крыважэрным прыхільнікам вайны? Маўр.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)