забаўля́цца, ‑яюся, ‑яешся, ‑яецца; незак.

1. Пацяшацца, праводзіць час у забава, гульнях. Два меншыя хлопчыкі забаўляліся сваімі дзіцячымі гульнямі. Колас. Дэльфіны дагналі яхту і пачалі забаўляцца ў бурлівых хвалях за кармой, перакочваючыся са спіны на жывот. Дуброўскі.

2. кім-чым. Адносіцца да чаго‑н. як да цацкі, гуляць ёю. Рыбіна, якая забаўлялася прынадай, адпусціла паплавок. Якімовіч. // перан. Абыходзіцца з кім‑н. як з цацкай, забаўкай. Дзяўчына кахала Бібікава.., а Бібікаў, відаць, толькі забаўляўся ёю і крывіў душой. «Маладосць».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

amusement

[əˈmju:zmənt]

n.

1) весяло́сьць, заба́ўнасьць f.

The clown’s antics caused much amusement — Кло́ўнавы крыўля́ньні выкліка́лі вялі́кую весяло́сьць

2) заба́ва; уце́ха f., гу́лі pl.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Спорт ‘фізічныя і разумовыя практыкаванні, спаборніцтвы’ (ТСБМ, Некр. і Байк.). Запазычана праз рус. спорт або польск. sport. З англ. sport, дзе першапачаткова значыла ‘забава, пацеха’, а з XVII ст. спаборніцтва’. Узнікла праз аферэзу з disport ‘забаўляцца, гуляць’, запазычанага з ст.-франц. desporter (< porter ‘насіць’, параўн. імпарт, экспарт, порт). Гл. Глухак, 572; Сной₂, 738; ЕСУМ, 5, 381.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Unterháltung

f -, -en

1) без pl утрыма́нне (чаго-н. у добрым стане)

2) размо́ва, гу́тарка

3) заба́ва, паце́ха

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

attraction [əˈtrækʃn] n.

1. прыва́бнасць, прыцяга́льнасць (асабліва сексуальная)

2. славу́тасць, знакамі́тае ме́сца;

tourist attractions славу́тасці/выда́тныя мясці́ны, які́я прыва́бліваюць туры́стаў

3. ціка́вінка; заба́ва; эфе́ктны ну́мар прагра́мы

4. phys. прыцягне́нне, прыцяжэ́нне;

gravitational/magnetic attraction зямно́е/магні́тнае прыцяжэ́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

pursuit

[pərˈsu:t]

n.

1) паго́ня f.

in pursuit of happiness — у паго́ні за шча́сьцем

2) заня́так -ку m.; прые́мнае ба́ўленьне ча́су, заба́ва f.; гуля́ньне n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

distraction [dɪˈsrækʃn] n.

1. адцягне́нне ўва́гі; рассе́янасць

2. заба́ва, паце́ха

♦

to distraction : The children are driving me to distraction today. Сёння дзеці даводзяць мяне да шаленства;

He loves her to distraction. Ён кахае яе без памяці.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

паце́ха, ‑і, ДМ ‑цесе, ж.

1. Забава, забаўка, весялосць. Бубніць тут човен, ходзіць рэха — Такая хлопцу з ім пацеха! Колас. Саўка стаў задуменным, шкада яму было егера, які прызначаўся для пацехі панам. Гурскі. // Якое‑н. смешнае здарэнне. Гаспадар глядзеў з вясёлай цікаўнасцю.., быццам хацеў сказаць: «Пачакайце, зараз будзе такая пацеха!» Маўр.

2. у знач. вык. Смешна, цікава. — Ой, пацеха! — перабіў .. [дзядзьку] са смехам Пятрусь. — Наскочыў, Цімох? Брыль. Гэта ж хто? Ну вось пацеха!.. Ну няўжо спявае рэха? Шушкевіч.

•••

З ласкі на пацеху гл. ласка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

atrakcja

atrakcj|a

ж. забава, уцеха; цікавінка;

główna ~a — сенсацыйны матэрыял; галоўны нумар у праграме;

~e turystyczne — славутасці; выдатныя мясціны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

вы́думка ж.

1. (вынаходніцтва) Erfíndung f -, -en;

2. (вымысел) Erdíchtung f -, -en (тс. літ.); Hírngespinst n -(e)s, -e, Ámmenmärchen n -s, -, Lüge f -, -n;

3. (забава) Éinfall m -s, -fälle

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)