Wéiblichkeit

f - жано́я́касць

die hólde ~ — жано́чы пол

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

замясці́ць, -мяшчу́, -ме́сціш, -ме́сціць; -ме́шчаны; зак.

1. каго-што кім-чым. Паставіць на чыё-н. месца, замяніць.

На фізічна цяжкіх участках з. жаночы персанал мужчынскім.

2. што. Заняць свабодную пасаду, вакансію.

З. вакантныя адзінкі.

|| незак. замяшча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. замяшчэ́нне, -я, н.

Конкурс на з. пасады загадчыка аддзела.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кабе́чы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Які мае адносіны да кабеты, належыць ёй; жаночы. Кабечы лёс. □ А спеў дзявочы і кабечы аж разлягаўся ў шчыры лес. Дубоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пантале́ты, ‑лет; адз. панталета, ‑ы, ДМ ‑леце, ж.

Лёгкі жаночы абутак у выглядзе падэшвы, якая трымаецца на пальцах нагі з дапамогай раменьчыкаў або шырокай стужкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Крэ́па ’шырокі шарсцяны жаночы пояс’ (ТС). Да крапіць, крэпкі (гл.). Параўн. таксама крэпацца ’віцца’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

бюстга́льтар

(ням. Büstenhalter)

жаночы ліфчык для падтрымання бюста; станік.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

паланці́н

(фр. palatine)

шырокі футравы або аксамітны жаночы шаль.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

womanhood

[ˈwʊmənhʊd]

n.

1) жано́цкасьць f.

2) жано́чы род, жанчы́ны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

femininity

[,feməˈnɪnəti]

n.

1) жано́цкасьць, жано́часьць

2) жанчы́ны, жано́чы род

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

берэ́т, ‑а, М ‑рэце, м.

Круглы, звычайна мяккі без казырка мужчынскі і жаночы галаўны ўбор. На чалавеку быў матроскі нацельнік, з-пад сіняга берэта выбіваліся чорныя кучаравыя валасы. Бяганская.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)