зако́нчаны¹, -ая, -ае.

1. Які мае неабходную паўнату, цэласнасць.

Закончаная думка.

З. сказ.

2. Які дасягнуў дасканаласці ў якой-н. справе, мастацтве, цалкам сфарміраваны (кніжн.).

З. майстар.

З. мастак.

3. Пра чалавека як носьбіта адмоўных якасцей.

З. нягоднік.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

няя́сны в разн. знач. нея́сный;

~ныя абры́сы — нея́сные очерта́ния;

~ная ду́мка — нея́сная мысль

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

прадузя́ты предвзя́тый, предубеждённый; пристра́стный; небеспристра́стный;

~тая ду́мка — предвзя́тая мысль;

п. по́гляд — предвзя́тый взгляд

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

misconception [ˌmɪskənˈsepʃn]n. памылко́вая ду́мка, памылко́вы по́гляд;

a common/popular misconception распаўсю́джаны памылко́вы по́гляд

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

fallacy [ˈfæləsi] n.

1. памылко́вая ду́мка, памылко́вы по́гляд

2. fml няпра́вільны аргуме́нт; беспадста́ўны до́каз

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

намёк, -у, мн. -і, -аў, м.

1. Слова або жэст, у якіх адкрыта не выказваецца думка, але мяркуецца, што пра яе здагадаюцца.

Гаварыць з намёкам.

Зразумець н.

2. перан. Слабая прымета чаго-н.

Не было ніякага намёку на дождж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

прадузя́ты voringenommen, vrgefasst; befngen (перакананы наперад); partilich (неаб’ектыўны);

прадузя́тая ду́мка vrgefasste Minung [nsicht]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

мардава́ць, -ду́ю, -ду́еш, -ду́е; -ду́й; незак., каго.

1. Знясільваць цяжкай працай, мары́ць.

М. на полі ад цямна да цямна.

2. Мучыць, прыносіць пакуты (разм.).

Мардуе думка.

|| зак. замардава́ць, -ду́ю, -ду́еш, -ду́е; -ду́й; -дава́ны і змардава́ць, -ду́ю, -ду́еш, -ду́е; -ду́й; -дава́ны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

парадо́кс, -у, мн. -ы, -аў, м. (кніжн.).

1. Думка, меркаванне, якое разыходзіцца з агульнапрынятымі поглядамі і на першы погляд нібы супярэчыць разумнаму сэнсу.

Гаварыць парадоксамі.

2. З’ява, якая здаецца неверагоднай і нечаканай.

|| прым. парадакса́льны, -ая, -ае (да 1 знач.).

П. вывад.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

праця́ць, пратну́, пратне́ш, пратне́; пратнём, пратняце́, пратну́ць; праця́ў, -ця́ла; пратні; праця́ты; зак., каго-што.

Тое, што і праткнуць.

П. рагамі.

Гэта думка балюча працяла сэрца (перан.). П. поглядам (перан.: хутка і пільна паглядзець на каго-н.).

|| незак. праціна́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)