зако́нчаны¹, -ая, -ае.
1. Які мае неабходную паўнату, цэласнасць.
Закончаная думка.
З. сказ.
2. Які дасягнуў дасканаласці ў якой-н. справе, мастацтве, цалкам сфарміраваны (кніжн.).
З. майстар.
З. мастак.
3. Пра чалавека як носьбіта адмоўных якасцей.
З. нягоднік.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
няя́сны в разн. знач. нея́сный;
~ныя абры́сы — нея́сные очерта́ния;
~ная ду́мка — нея́сная мысль
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
прадузя́ты предвзя́тый, предубеждённый; пристра́стный; небеспристра́стный;
~тая ду́мка — предвзя́тая мысль;
п. по́гляд — предвзя́тый взгляд
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
misconception [ˌmɪskənˈsepʃn]n. памылко́вая ду́мка, памылко́вы по́гляд;
a common/popular misconception распаўсю́джаны памылко́вы по́гляд
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
fallacy [ˈfæləsi] n.
1. памылко́вая ду́мка, памылко́вы по́гляд
2. fml няпра́вільны аргуме́нт; беспадста́ўны до́каз
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
намёк, -у, мн. -і, -аў, м.
1. Слова або жэст, у якіх адкрыта не выказваецца думка, але мяркуецца, што пра яе здагадаюцца.
Гаварыць з намёкам.
Зразумець н.
2. перан. Слабая прымета чаго-н.
Не было ніякага намёку на дождж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
прадузя́ты voréingenommen, vórgefasst; befángen (перакананы наперад); partéilich (неаб’ектыўны);
прадузя́тая ду́мка vórgefasste Méinung [Ánsicht]
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
мардава́ць, -ду́ю, -ду́еш, -ду́е; -ду́й; незак., каго.
1. Знясільваць цяжкай працай, мары́ць.
М. на полі ад цямна да цямна.
2. Мучыць, прыносіць пакуты (разм.).
Мардуе думка.
|| зак. замардава́ць, -ду́ю, -ду́еш, -ду́е; -ду́й; -дава́ны і змардава́ць, -ду́ю, -ду́еш, -ду́е; -ду́й; -дава́ны.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
парадо́кс, -у, мн. -ы, -аў, м. (кніжн.).
1. Думка, меркаванне, якое разыходзіцца з агульнапрынятымі поглядамі і на першы погляд нібы супярэчыць разумнаму сэнсу.
Гаварыць парадоксамі.
2. З’ява, якая здаецца неверагоднай і нечаканай.
|| прым. парадакса́льны, -ая, -ае (да 1 знач.).
П. вывад.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
праця́ць, пратну́, пратне́ш, пратне́; пратнём, пратняце́, пратну́ць; праця́ў, -ця́ла; пратні; праця́ты; зак., каго-што.
Тое, што і праткнуць.
П. рагамі.
Гэта думка балюча працяла сэрца (перан.). П. поглядам (перан.: хутка і пільна паглядзець на каго-н.).
|| незак. праціна́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)