буда́
1. Будка над ямай, дзе ляжыць бульба (Сцяшк.).
2. Салаш; дрэнны жылы будынак (Слаўг.).
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)
verwérflich
a зага́нны, дрэ́нны, няго́дны, непрыма́льны
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Stümper
m -s, - дрэ́нны рабо́тнік; дылета́нт
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Pfúscher
m -s, - дрэ́нны рабо́тнік, халту́ршчык
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Ábgeschmacktheit
f - адсу́тнасць гу́сту, дрэ́нны густ
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
віру́тнік, ‑а, м.
Разм. лаянк. Дрэнны, нікчэмны чалавек. — Нашто ён [Клышэўскі] нам, гэты вірутнік, гэты зброд? — крычаў Каетан, грукаючы кулаком па стале. Броўка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
малкантэ́нт
(фр. malcontent, ад mal = дрэнны + content = задаволены)
чалавек, які незадаволены ўсім, шукае ва ўсім недахопы і адмоўныя бакі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
misdeed
[,mɪsˈdi:d]
n.
ліхадзе́йства n.; дрэ́нны ўчы́нак; грэх граху́ m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
◎ Нічо́гі ’нядрэнны; дрэнны; слабы здароўем’ (Сл. ПЗБ), ’слабы, малавартасны (пра неадушаўлёныя прадметы), слабы здароўем (пра чалавека, жывёлу)’ (Янк. 1), ’дрэнны, кепскі, паганы, шкодны, шкадлівы; непрыдатны, няўдалы, благі, нікуды не варты; слабы, кволы’ (ТС), ’нікчэмны’ (Сцяшк. Сл.), ’прыгожы; слабы здароўем; нікудышны’ (Мат. Гом.), нычбгы, нычогый ’дрэнны, кепскі’ (бяроз., Шатал.), нічогій ’дрэнны, нікчэмны’ (Доўн.-Зап. ПП), укр. нічогий ’кепскаваты; ніштаваты’. Прыметнік ад нічога (гл.), семантыка пераважна адмоўнага плану на аснове ўсяго спектра значэнняў зыходнага слова, параўн. таксама вытворнае нічогбу́ка ’вельмі дрэнны чалавек’ (ТС).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
нядо́бры, -ая, -ае.
1. Які непрыязна настроены да людзей, злосны.
Н. чалавек.
Нядобрая ўсмешка.
2. Непрыемны, кепскі.
Нядобрыя весці.
Пачуць сэрцам нядобрае (наз.).
3. Дрэнны, заганны ў маральным плане.
Нядобрая рыса характару.
4. Варты дрэннай ацэнкі; не такі, якім павінен быць.
Н. тавар.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)