навесно́й навясны́; (висячий) віся́чы;

навесно́й замо́к навясны́ замо́к;

навесна́я дверь навясны́я дзве́ры;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

за́саўка, -і, ДМ -ўцы, мн. -і, -савак, ж.

Рухомая металічная або драўляная планка на прабоях для запірання дзвярэй.

Зачыніць дзверы на засаўку.

|| прым. за́савачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пазачыня́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; -я́ны; зак.

1. што. Зачыніць усё, многае.

П. вокны і дзверы.

2. каго. Зачыніўшы, пакінуць у памяшканні ўсіх, многіх.

П. птушак у клетках.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кля́мка

(польск. klamka, ад с.в.-ням. klam)

прыстасаванне, з дапамогай якога адчыняюць і зачыняюць дзверы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

парцье́

(фр. portier, ад porte = дзверы)

служачы, які выдае ключы, прымае пошту ў вестыбюлі гасцініцы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

падво́йны dóppelt; zwéifach;

падво́йныя дзве́ры Dóppeltür f -, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

зашчо́ўкнуць zúklinken vt;

зашчо́ўкнуць дзве́ры die Tür zúklinken

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

расчыні́ць сов. раскры́ть, раствори́ть, распахну́ть;

р. дзве́ры — раскры́ть (раствори́ть, распахну́ть) дверь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Нахла́шч ’наросхрыст, шырока, размашыста’ (калінк., З нар. сл., Сцяшк.): Нарашчыняў нахлашч дзверы (Місько); сюды ж нахляшч ’насцеж’ (Сцяц.), што дазваляе звязаць названыя словы з дзеясловам хлястаць ’біць наводмаш’, параўн. Дзверы атхляшчыў (Сцяц.), з іншым вакалізмам — хлыстиць, хласціць ’біць’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

асцяро́жны, -ая, -ае.

1. Уважлівы, акуратны; далікатны.

А. крытык.

2. Які дзейнічае з асцярогай.

А. стук у дзверы.

Асцярожна! (прысл.; будзь уважлівым, пагражае небяспека).

|| наз. асцяро́жнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)