1. náchjagen vi (s), náchsetzen vi (s) (за кім-н.D);
2.перан. (дамагацца) strében vi, tráchten vi (за чым-н. nach D);
гна́цца за сла́вай nach Ruhm strében
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
upominać się
незак.
1.o coдамагаццачаго, нагадваць аб чым;
2. заступацца за каго
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
mühen
(sich) працава́ць, намага́цца, дамага́цца
sich im Schwéiße séines Ángesichts ~ — працава́ць у по́це чала́ (свайго́)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
ábzielen
vi (aufA) цэ́ліць (на што-н.); дамага́цца (чаго-н.), імкну́цца (да чаго-н.)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Ёрзаць, ёрзацца ’неспакойна сядзець, круціцца’ (БРС, ТСБМ, Шат., Нас., Касп., Бяльк., ТС), ёрза ’непаседлівы чалавек’ (Мат. АС, З нар. сл.). Рус.ёрзать ’неспакойна сядзець, круціцца, мітусіцца, церціся аб штосьці, дамагацца’, ёрза ’непаседа, дураслівец, свавольнік, гарэза’, ёрзун ’які любіць заляцацца да жанчын, распуснік’, ёрзунья ’распусніца’. Гэта беларуска-рускае слова, магчыма, балтыйскага паходжання. Параўн. літ.er̃žilas, ar̃žilas ’жарабец’, eržùs, aržùs ’прагны, пахатлівы’. У якасці непасрэднай крыніцы ў такім выпадку была б заходнебалтыйская форма.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
прэ́гчыся, прагуся, пражэшся, пражэцца; пражомся, пражацеся, прагуцца; пр. прогся, прэглася і праглася, прэглася і праглося; незак.
1. Тое, што і пражыцца.
2.Разм. Моцна, прагна імкнуцца да чаго‑н., дамагацца чаго‑н. — Рыгор! Як добра, што мы цябе напаткалі! Павал гэтак прогся цябе ўгледзець!Гартны.// Прыкладаць непамерныя намаганні для дасягнення якой‑н. мэты; высільвацца. — А ты, Наста... — Боганчык ужо не мог змаўчаць, — чаго пражэшся? Законная такая...Пташнікаў.
3.Зал.да прэгчы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
call in
а) запрасі́ць, паклі́каць
б) патрабава́ць, дамага́цца вярта́ньня (до́ўгу)
в) здыма́ць з ужы́тку
call in a book — сканфіскава́ць кні́гу, зьняць з про́дажу
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
dopominać się
незак.o kogo/co, czego напамінаць пра што, што; дабівацца, дамагаццачаго; патрабаваць што
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
bewérben
(sich) 1) дамага́цца (чаго-н.)
sich um éine Stéllung ~ — хада́йнічаць аб ме́сцы [аб пра́цы]
2) сва́тацца, заляца́цца
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Сіга́ць ‘скакаць’, ‘бегчы, шпарка ісці шырокімі крокамі’ (ТСБМ, Нас., Бяльк., Др.-Падб., Гарэц., Байк. і Некр., Сцяшк., Жд. 1, Нар. сл., ЛА, 2), ‘імкнуцца, жадаць, дамагацца’ (Варл.), сігну́ць ‘ступіць’ (Нас.; карэліц., Сл. ПЗБ), сіг ‘крок, скок’ (Нас., Бяльк., Гарэц., Др.-Падб., Байк. і Некр.). Рус.сига́ть ‘скакаць’, сиг ‘скок’. Брукнер (490) адносіць сюды ж і польск.дыял. (у XVI ст. запісана як мазавецкае) sigać ‘кідаць’, а таксама ц.-слав.сиг ‘костка для гульні’ і серб.-харв.си̏га ‘stalactites’. Апошнія два прыклады няпэўныя, у іншых крыніцах не згадваюцца. Бліжэйшыя паралелі бачаць у ст.-інд.śīghráh̥ ‘хуткі, скоры’, ст.-англ.hígian ‘спяшыць, напружвацца, імкнуцца’; гл. Сольмсен, KZ, 38, 143; Майргофер, 3, 348. Іншая версія — ад *sęgati (гл. сягаць) з другасным ‑i‑, як гэта мяркуе Праабражэнскі (2, 248), менш верагодная, аднак для некаторых значэнняў тыпу лаг.sihać ‘дамагацца’ цалкам дапушчальная. Думку Расянена (FUF, 29, 198) аб запазычанні з чув. sik‑ ‘скакаць’, тур.säkmäk ‘тс’ Фасмер (3, 618) адвяргае з прычыны наяўнасці слова ў беларускай мове. Меркаванні Дабрадомава (Бел.-рус. ізал., 39) пра рускае і беларускае слова як булгарызм не пераконваюць.