Ро́йна ’разам’ (карэліц., Сцяшк. Сл.), ро́йны ’густы’ (Яруш.). Да рой 1 у выніку пераносу семантыкі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

сабалі́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да собаля. Сабаліны запаведнік.

2. Нар.-паэт. Густы, цёмны, шаўкавісты (пра бровы). Сабаліныя бровы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вяршо́к², -шка́, мн. -шкі́, -шко́ў, м.

1. Верхняя частка чаго-н.; верх, верхавіна.

На самым вяршку.

В. дрэва.

Вяршкі і карэньчыкі.

2. мн. Густы тлусты верхні слой на малацэ, якое адстоялася.

Збіраць вяршкі (таксама перан.: браць самае лепшае).

3. мн. Тое, што і верх (у 7 знач.).

|| прым. вяршко́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

бас, -а і -у, мн. басы́, -о́ў, м.

1. -у. Самы нізкі мужчынскі голас.

2. -а. Спявак з такім голасам.

Густы б.

3. -а. Агульная назва музычных інструментаў нізкага рэгістра.

4. толькі мн. Струны або клавішы музычнага інструмента, якія адзываюцца нізкім гукам.

Націснуць на басы.

|| прым. басо́вы, -ая, -ае.

Басовая партыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

syrupy [ˈsɪrəpi] adj.

1. лі́пкі, густы́

2. derog. саладжа́вы, пры́кры;

It was a syrupy love-story. Гэта было сентыментальнае апавяданне пра каханне.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

thickly [ˈθɪkli] adv.

1. гу́ста;

thickly grown гу́ста заро́слы;

The snow fell thickly. Ішоў густы снег.

2. шчы́льна, мо́цна;

thickly inhabited густанасе́лены

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

bushy

[ˈbʊʃi]

adj.

1) касма́ты, кудла́ты, густы́ (пра валасы, бро́вы)

2) заро́слы куста́мі, хмы́зам

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

гару́а

(ісп. garùa)

густы туман на ціхаакіянскім узбярэжжы Паўд. Амерыкі, выкліканы ўплывам халоднага Перуанскага цячэння.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

до́жджык, ‑у, м.

Разм. Памянш. да дождж (у 1 знач.); дробны невялікі дождж. Густы дробны дожджык цыркае зверху, цягнецца золкай павуцінай. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

opulent [ˈɒpjələnt] adj. fml

1. бага́ты, замо́жны, раско́шны;

opulent villas раско́шныя ві́лы (пра загарадныя дамы)

2. пы́шны, бага́ты, густы́;

opulent vegetation пы́шная раслі́ннасць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)