Гыданская губа, заліў на Пд Карскага м., каля паўн. берага Гыданскага п-ва, паміж п-вамі Явай і Маманта. Даўж. каля 200 км, шыр. 62 км, глыб. 5—8 м. Большую частку года ўкрыты лёдам. Прылівы паўсутачныя, каля 1 м.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
Губ ’мера палатна’ (Сцяшк.). Да гнуць, губі́ць, гіба́ць (гл.). Параўн. і гі́ба ’мера палатна’ (гл.). Да гэтай групы слоў, здаецца, адносіцца і губа́ ’кавалак зямлі, які селянін мог узараць на працягу дня сахой’ (Яшкін). Параўн. Трубачоў, Эт. сл., 7, 164–165.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Пры́ха, мн. л. пры́хы ’губа ў каня, каровы’ (баран., лях., пін., Сл. ПЗБ), ’храпа ў каня’ (пін., Шатал.; Сл. Брэс.), ’пыса; непакрытая шэрсцю частка пысы ў каровы, каня’ (Нар. сл., Сл. Брэс.; ЛА, 1), пры́шка ’мордачка’ (Сіг.). Да прыса (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
*Вяргу́ля, вэргу́ля ’верхняя частка вулля-калоды’ (нараўл., Анох.). Укр.чарніг.варґуля ’гуз (на галаве)’. Узыходзіць да хойн., браг.варгу́ля, варґу́ля ’нарасць на дрэве, якую адрэзвалі і накрывалі ёю калоду-вулей’ (Г. А. Цыхун, вусн. паведамл.). З польск.warga, wargula ’губа’. Гл. яшчэ вургу́ль.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
zajęczy
zajęcz|y
заечы;
skórka ~a — заечая шкурка;
warga ~а — заечая губа;
serce ~e — заечая душа
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
праку́раны, ‑ая, ‑ае.
1.Дзеепрым.зал.пр.ад пракурыць.
2.узнач.прым. Які набраўся дыму, прапахся дымам ад курэння; з адзнакамі працяглага курэння. Пракураны голас. □ У пракураным пакоі пры святле мігатлівай газоўкі засядае настаўніцкі камітэт.Хведаровіч.Верхняя губа з рэдкай рыжай шчэццю ўздрыгвае, агаляючы пракураныя зубы.Асіпенка.Пракураныя вусы Сымона былі апушчаны канцамі ўніз, з-пад густых навіслых брывей пранікліва глядзелі суровыя вочы.Чарнышэвіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
fungus
[ˈfʌŋgəs]
n., pl. -gi, -guses
1) грыб, пле́сьня f., губа́-грыб (на дрэ́вах)
2) не́шта, што ху́тка зьяўля́ецца або́ расьце́, як грыб
3) Med. грыбо́к -ка́m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
żagiew
ж.
1.бат.губа;
2. трут;
3. распалка;
4. паходня, факел;
~iew buntu перан. факел паўстання
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
гу́бкаIж., уменьш. (кгуба́ I) гу́бка
гу́бкаIIж.
1.зоол. гу́бка;
2. (для мытья) гу́бка
гу́бкаIIIж. (мера основы в кустарном ткачестве) гу́бка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Гару́н ’губа’ (Шатал., Сл. паўн.-зах.): «Гарун — чорны грыб… Губу з гаруну выраблялі…; на камень гарун лажылі, патом сячом, сячом, гарун загараўся — і закурыць можна». Здаецца, з *гору́н (< *gorěti). У Яшкіна зафіксавана значэнне ’дрэва з нарастам, які ідзе на выраб труту’. Падрабязна Трубачоў, Эт. сл., 7, 50–51.