unvoiced [ˌʌnˈvɔɪst] adj.

1. нявы́маўлены, нявы́казаны;

an unvoiced protest нявы́казаны, уну́траны пратэ́ст

2. ling. глухі́;

unvoiced con so nants глухі́я зы́чныя

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

outlandish

[,aʊtˈlændɪʃ]

adj.

1) нязвы́клы, дзіво́сны

2) чужазе́мскі, заме́жны

3) дзікі́, глухі́ (аб мясцо́васьці)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

зве́ку, прысл.

З даўніх часоў, спрадвеку. — Ці нарадзіўся ў вашай вёсцы хоць адзін вялікі чалавек? — Ды не. У нас звеку нараджаюцца толькі маленькія дзеці. «Вожык». // Зроду, ад нараджэння. Ён звеку глухі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Сурдзі́на, сурдзі́нка ’прыстасаванне для прыглушэння гуку ў музычных інструментах’ (ТСБМ), сурды́на ’тс’ (Некр. і Байк.), пад сурдзі́нку (сурды́нку) ’ціха, прыглушана; цішком, употай’ (ТСБМ; Полымя, 1998, 3, 248). Праз рус. сурдина або польск. surdyna з франц. sourdine < італ. sordina (sordino) ’тс’, утворанага ад sordo ’глухі, прыглушаны’, што, у сваю чаргу, узыходзіць да лац. surdus ’глухі, які глуха гучыць’ (Фасмер, 3, 806; ЕСУМ, 5, 479).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

чвя́кнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

Разм.

1. Аднакр. да чвякаць (у 1, 3 і 4 знач.).

2. Ударыць чым‑н., кінуць, утварыўшы глухі, мяккі гук. Глушак штосілы чвякнуў пастол пад лаўку. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кут, -а́, М куце́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Месца, дзе сыходзяцца ўнутраныя бакі прадмета; частка памяшкання, прастора паміж дзвюма сценамі.

З кута ў к. і вечар тут (прымаўка).

2. Частка пакоя, якую здаюць кватарантам у наймы.

Зняць свой к.

3. перан. Мясцовасць, звычайна глухая.

Далёкі к.

Глухі к.

|| памянш. куто́чак, -чка, мн. -чкі, -чкаў, м.

|| прым. кутавы́, -а́я, -о́е (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Рыжме́ль ’рыжы чалавек’ (Янк. Мат.). Ад ры́жы (гл.) з дапамогай экспрэсіўнага суфікса ‑мель, як глушме́ль ’глухі’, брухме́ль ’пузаты’ (Сцяцко, Афікс. наз., 116).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

backwater

[ˈbæk,wɔtər]

n.

1) за́вадзь f., запру́джаная вада́

2) Figur. глухі́ заку́так, глухме́нь, глуш f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

impervious

[ɪmˈpɜ:rviəs]

adj.

1) непраніка́льны, непрапушча́льны (пра матэрыя́л)

2) абыя́кавы, глухі́ (да до́вадаў ці пара́ды)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

zapomniany

забыты; закінуты;

zapomniany od Boga — забыты Богам; бязлюдны; глухі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)