rozmiękły

размяклы;

grunt rozmiękły — размяклая глеба

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

дзірвані́сты, ‑ая, ‑ае.

Пераплецены каранямі травы; пакрыты дзірваном. Дзірваністая глеба. □ Перад уяўленнем паўстае дзірваністы ўзмежак з вялізным і густым кустом шыпшыны. Марціновіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заса́ліцца, ‑люся, ‑лішся, ‑ліцца; зак.

Запэцкацца ў што‑н. тлустае; зашмальцавацца.

засалі́цца, ‑со́ліцца; зак.

Зрабіцца салёным; прасаліцца. Глеба засалілася. Агуркі добра засаліліся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

су́песак, ‑ску, м.

Асадкавая пясчана-гліністая горная парода, а таксама, глеба такога саставу. Радзіць тут памідоры павінны: такі супесак яны любяць... Даніленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шэразём, ‑у, м.

Светлая глеба пустынных ці пустынна-стэпавых раёнаў, бедная перагноем, з вялікай колькасцю солей, урадлівасць якой дасягаецца толькі шляхам арашэння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ґе́лда ’неўрадлівая шаравата-белая глеба; зямля, якую цяжка апрацоўваць’ (Яшкін.). Ці не з польск. giełda ’натоўп, цісканіна, таўкатня’ (> ’утаптанае месца’ > ’неўрадлівая глеба’)? Аб польск. слове гл. Слаўскі, 1, 277.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

гле́істы schlámmig, Schlamm-; léhmig, Lehm;

гле́істая гле́ба геагр Schlámmboden m -s, -böden

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

малапрадукцы́йны, ‑ая, ‑ае.

1. Недастаткова прадукцыйны, які дае мала станоўчых вынікаў. Малапрадукцыйная праца.

2. Які дае недастатковую колькасць прадукцыі. Малапрадукцыйная жывёла. Малапрадукцыйная глеба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чарназёмны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да чарназёму, з’яўляецца чарназёмам. Чарназёмная глеба. □ Перада мною распасціраліся зялёныя паплавы, чарназёмныя палі. Якімовіч. // Багаты чарназёмам. Чарназёмныя стэпы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перагно́й м геагр, с.-г. Húmus m -;

бага́тая на перагно́й гле́ба húmusreicher Bóden

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)