Аспада́р ’гаспадар’ (Шн.). Жураўскі (Праблемы філал., 43) і Булахаў (Працы IM, 2, 61) адзначалі старабеларускія варыянты господаръ, осподаръ, сподаръ; ст.-бел. осподаръ ужо ў грамаце 1386 г. Г‑ страчвалася фанетычна ў пачатку слова перад галосным (Карскі, 1, 371–372), магчыма, у выніку асэнсавання яго як пратэтычнага. Гл. гаспадар.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

амфітрыён

(гр. Amphitryon = імя міфалагічнага героя, які славіўся сваёй гасціннасцю)

перан. гасцінны гаспадар дома, кватэры.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

pryncypał

м. уст. прынцыпал, патрон; гаспадар; начальнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

gazda

м. абл. заможны гаспадар (у Татрах)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

шту́чнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць штучнага ​1. Гаспадар заўважыў усю штучнасць і фальш.. весялосці [госця]. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Lándwirt

m -(e)s, -e (вяско́вы) гаспада́р, фе́рмер

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

балага́ншчык, ‑а, м.

1. Уст. Гаспадар балагана. // Балаганны камедыянт, штукар.

2. Разм. зневаж. Крыўляка, паяц.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паляві́к, ‑левіка, м.

Разм.

1. Жыхар бязлеснай вёскі.

2. У старажытнай беларускай міфалогіі — гаспадар поля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

keeper

[ˈki:pər]

n.

1) дагля́дчык, вартаўні́к -а́, сто́раж -а m.

2) апяку́н апекуна́ m., апяку́нка f.

3) гаспада́р -а́ m.

the keeper of an inn — гаспада́р, зае́знага двара́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

boss​1 [bɒs] n.

1. гаспада́р; нача́льнік; нагля́дчык

2. бос, шэф;

I want to be my own boss. Я не хачу нікому падначальвацца.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)