скала́, -ы́, мн. ска́лы і (з ліч. 2, 3, 4) скалы́, скал, ж.

Каменная гара з вострымі выступамі, крутымі схіламі.

Падводная с.

|| прым. ска́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

агняды́шны, ‑ая, ‑ае.

Які вывяргае агонь, лаву (пра вулкан). Агнядышная гара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вогнеды́шны, ‑ая, ‑ае.

Які вывяргае агонь, лаву (пра вулканы). Вогнедышная гара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

алі́мп, -а, м.

1. (з вялікай літары). У старажытнагрэчаскай міфалогіі: гара, дзе знаходзіліся багі; зборышча багоў.

2. перан. Кола абраннікаў якога-н. аб’яднання, таварыства.

Літаратурны а.

|| прым. алімпі́йскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Ararat

[ˈærəræt]

гара́ Арара́т

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Elbrus

[elˈbru:s]

гара́ Эльбру́с

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Kilimanjaro

[,kɪlɪmənˈdʒɑ:roʊ]

гара́ Кіліманджа́ра

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Olympus

[əˈlɪmpəs]

гара́ Алі́мп

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Zion

[ˈzaɪən]

гара́ Сіён

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

дамінава́ць, -ну́ю, -ну́еш, -ну́е; -ну́й; незак.

1. Мець перавагу, быць галоўным, асноўным.

У агульнай мелодыі дамінавалі гукі кларнета.

2. Узвышацца над акаляючай мясцовасцю.

Гара дамінавала над горадам.

|| наз. дамінава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)