нару́чны, ‑ая, ‑ае.

Які надзяваецца на руку, носіцца на руцэ. Ваявода зірнуў на залаты наручны гадзіннік і адказаў: — Я думаю, што а трэцяй мы будзем у Пінску. Паслядовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

загамані́цца, ‑манюся, ‑монішся, ‑моніцца; зак.

Разм. Тое, што і загаварыцца (у 1 знач.). Лугаўцоў адсунуў ад сябе шклянку, зірнуў на гадзіннік і спахапіўся: — Э-э, ды мы загаманіліся. Шашкоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

summertime [ˈsʌmətaɪm] n. ле́та; ле́тні час (калі гадзіннік пераводзіцца на гадзіну ўперад);

in (the) summertime ле́там, у ле́тні час

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

timekeeper [ˈtaɪmˌki:pə] n.

1. та́бельшчык

2. гадзі́ннік

3. sport таймкі́пер

♦

be a good/bad timekeeper быць пунктуа́льным/спазня́цца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

fast​3 [fɑ:st] adj.

1. ху́ткі, шпа́ркі;

a fast train ху́ткі цягні́к;

2. : be fast спяша́цца (пра гадзіннік);

My watch is ten minutes fast. Мой гадзіннік спяшаецца на 10 хвілін.

3. трыва́лы, мо́цны;

fast colours/dyes трыва́лыя фа́рбы;

hard and fast rules цвёрдыя пра́вілы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

будзі́льнік, ‑а, м.

Гадзіннік са спецыяльным заводам для падачы званка ў патрэбны час. Несцяровіч вярнуўся ў пакой. .. Павесіў трубку, навёў будзільнік на сем гадзін раніцы і кінуўся ў пасцель. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пераста́віць

1. úmstellen vt; an éinen ánderen Platz stéllen;

2. (гадзіннік) stéllen vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

гно́ман

(гр. gnomon)

старажытны астранамічны інструмент, які складаецца з вертыкальнага стрыжня на гарызантальнай пляцоўцы; зараз выкарыстоўваецца толькі як сонечны гадзіннік.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

retardíeren

1. vt затры́мліваць, запаво́льваць

2. vi адстава́ць (пра гадзіннік)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

бо́мкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Адзывацца звонкім гулам (пра звон, гадзіннік і пад.). Звон, нібыта на хаўтуры, засмучона з вежы бомкаў... Дубоўка. // Звонка гусці. У палісадніку працавіта бомкаў чмель. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)