Вы́шка (БРС, Яруш., Бяльк.). Рус. вы́шка, укр. ви́шка, польск. wyszka ’вышыня’, чэш., славац. výška ’тс’. Утворана ад асновы выш‑, як, напрыклад, у кампаратыве вышэй, якая ўзыходзіць да выс‑ (гл. высокі), з дапамогай суф. ‑ка (Махэк₂, 705). Некалькі іначай аб словаўтварэнні Шанскі (1, В, 239).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

бязме́рны, ‑ая, ‑ае.

1. Які немагчыма або цяжка вымераць. Бязмерная глыбіня. Бязмерная вышыня.

2. перан. Надзвычайна глыбокі, моцны (пра пачуцці). Заламаў дзед на галаве рукі і з бязмерным горам пазіраў на Панаса. Колас. [Колышаў] адчуваў бязмерную нянавісць да тых, хто прымушаў пакутаваць і катаваў гэтых людзей. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ко́нус, ‑а, м.

Геаметрычнае цела, якое ўтвараецца вярчэннем прамавугольнага трохвугольніка вакол аднаго з яго катэтаў. Бакавая паверхня конуса. Поўны конус. Усечаны конус. Вышыня конуса. // чаго. Пра ўсякі прадмет, які па форме нагадвае такое геаметрычнае цела. Конус патухлага вулкана. □ Праплываюць [міма вокнаў вагона] сенажаці з конусамі стагоў, чарнеюць свежаўзараныя загоны. Шахавец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

то́ўшча Таўшчыня зямлі (БРС); вышыня стромага берага (Зах. Бел. Др.-Падб., Слаўг.). Тое ж тоўчышча, тоўшч (Слаўг.), тэўшч (Навагр.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

wyniosłość

ж.

1. узвышша, вышыня;

2. перан. узвышанасць, высакароднасць;

3. пагарда, фанабэрыстасць, ганарыстасць, напышлівасць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

towering [ˈtaʊərɪŋ] adj.

1. ве́льмі высо́кі; высачэ́зны;

a towering height веліза́рная вышыня́

2. жахлі́вы, празме́рны;

towering ambitions празме́рныя амбі́цыі

3. выбі́тны, вялі́кі;

a to we ring achievement найбуйне́йшае дасягне́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

гіпсатэрмо́метр

(ад гр. hypsos = вышыня + тэрмометр)

прыбор для вызначэння вышыні пункта над узроўнем мора па тэмпературы кіпення вады, што залежыць ад атмасфернага ціску.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Старшыня́ ‘кіраўнік; асоба якая старшынствуе’ (ТСБМ, Байк. і Некр., Гарэц., Касп., Бяльк.), старшыня́, старшына́ ‘тс’ (Ласт.), старшына́ ‘тс’ (ТС). Вытворнае ад старшы ‘старэйшы’, формы ступені параўнання да стары (гл.). Паводле Карскага (1, 323), канчатак слова ‑іна быў заменены на ‑іня пад уплывам слоў тыпу вышыня́, шырыня́ і пад.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

giddy [ˈgɪdi] adj.

1. : I feel I am giddy. У мяне кружыцца галава;

This makes me giddy. У мяне ад гэтага кружыцца галава.

2. галавакру́жны;

a giddy height галавакру́жная вышыня́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

гіпсаме́трыя

(ад гр. hypsos = вышыня + -метрыя)

раздзел геадэзіі, які займаецца вызначэннем вышыні мясцовасці і абазначэннем на геаграфічных картах рэльефу зямной паверхні пры дапамозе гарызанталей.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)