раме́ньчык, ‑а, м.

Невялікі або вузкі рэмень (у 1 знач.). Гадзіннікавы раменьчык. □ — А калі не сабака, дык адкуль жа ўзяўся раменьчык на шыі ў ваўка? Як па-твойму? — дапытваўся бацька. Пальчэўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

one-track

[,wʌnˈtræk]

adj.

1) аднакале́йны

2) informal ву́зкі

One-track mind — аднабако́вы ро́зум

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Вярша́льнік ’верхаўё лесу’ (парыц., Некр.). Вузкі рэгіяналізм, утвораны ад *вьршаль (гл. вершалина) і зборнага суф. ‑нік.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

па́сак, -ска, мн. -скі, -скаў, м.

1. Вузкі доўгі кавалак чаго-н. (тканіны, скуры і пад.); рэмень, шнурок, матуз і пад.

Кроіць скуру на паскі.

Падперазацца паскам.

2. Шырокая рыска, палоска на чым-н.

Рыжая карова з белымі паскамі на спіне.

3. Частка збруі — рэмень, працягнуты ад адной аглоблі да другой цераз падсядзёлак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

прае́зд м.

1. род. прае́зду (действие) прое́зд;

заплаці́ць за п. — уплати́ть за прое́зд;

2. род. прае́зда (место) прое́зд;

ву́зкі п. — у́зкий прое́зд

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

Лугава́тка ’прадаўгаваты вузкі сухадольны луг’ (Юрч.) — адпрыметнікавае ўтварэнне з фармантам ‑атк‑а (Сцяцко, Афікс. наз., 149). Да лугі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Малача́ўніца ’малочная карова’ (Сцяшк. Сл.). Вузкі рэгіяналізм, утвораны ад прыметніка ⁺малачавы (як рэдка́вы ’рэдкаваты’, ласка́вы) і суфікса ‑ніца.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

wąski

вузкі, цесны;

wąski krąg znajomych — вузкае кола знаёмых;

~e gardło — вузкае месца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

catwalk

[ˈkætwɔk]

n.

1) ву́зкі прахо́д, мо́сьцік -а m.

2) памо́ст -а (для пака́зу мо́даў)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

insular

[ˈɪnsələr]

adj.

1) астраўны́

2) адасо́блены, асо́бны, ізалява́ны (на во́страве)

3) ву́зкі; абмежава́ны, недалёкі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)