гон

(гр. gonia = вугал)

тое, што і град.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ізагана́льны

(ад іза- + гр. gonia = вугал)

мат. роўнавугольны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

л, нескл., н.

1. Трынаццатая літара беларускага алфавіта, якая мае назву «эл». Вялікае Л.

2. Санорны, плаўны, пярэднеязычны зычны гук; можа быць мяккім і цвёрдым: вугаль, вугал.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сексагана́льны

(ад лац. sex = шэсць + гр. gonia = вугал)

шасцівугольны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

тэтраго́н

(гр. tetragonon, ад tetras = чатыры + gonia = вугал)

чатырохвугольнік.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

запілава́ць сов.

1. (начать пилить) запили́ть;

2. (сделать пилой надрез) запили́ть;

з. ву́гал — запили́ть у́гол

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

БРУ́СТЭРА ЗАКО́Н,

суадносіны паміж паказчыкам пераламлення n дыэлектрыка і такім вуглом падзення (φ светлавога праменя, пры якім адбітае ад паверхні дыэлектрыка натуральнае (непалярызаванае) святло поўнасцю палярызуецца. Адкрыты ў 1815 Д.Брустэрам. Паводле Брустэра закона tg φ = n, дзе φ — вугал Брустэра. Пры выкананні Брустэра закона вугал паміж адбітым і пераломленым прамянямі складае 90°. Брустэра закон пакладзены ў аснову работы прылад аптычнай апрацоўкі інфармацыі, інтэгральнай оптыкі. Гл. таксама Палярызацыя святла.

т. 3, с. 271

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

а́зімут

(фр. azimut, ад ар. as-samt = дарога)

1) астр. вугал паміж плоскасцю мерыдыяна дадзенага пункта і вертыкальнай плоскасцю, якая праходзіць праз гэты пункт і аб’ект назірання;

2) вугал паміж напрамкам руху і напрамкам на поўнач (параўн. пеленг 1).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

ко́рнер2

(англ. corner = вугал)

штрафны вуглавы ўдар у футболе.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Мыса́ты ’заточаны не на востры вугал’ (слуц., Нар. словатв.), смал. мысатый нож ’нож з вострым канцом’. Да мыс (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)