ве́тер ве́цер, род. ве́тру м., мн. вятры́, -ро́ў;

◊

ищи́ ве́тра в по́ле шука́й ве́тру ў по́лі;

у него́ ве́тер в голове́ у яго́ ве́цер у галаве́;

броса́ть слова́ на ве́тер кі́даць сло́вы на ве́цер;

держа́ть нос по́ ветру трыма́ць нос па ве́тры;

ве́тром подби́тый ве́трам падшы́ты;

говори́ть (болта́ть) на ве́тер гавары́ць (пле́сці) на ўзвей ве́цер;

куда́ ве́тер ду́ет куды́ ве́цер дзьме.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

поути́хнуть сов., разг. тро́хі сці́хнуць;

ве́тер поути́х ве́цер тро́хі сціх.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

поры́вистый пары́вісты;

поры́вистый ве́тер пары́вісты ве́цер;

поры́вистые движе́ния пары́вістыя ру́хі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

задзьму́ць, -му́, -ме́ш, -ме́; -мём, -мяце́, -му́ць; -мі́; -му́ты; зак., што.

1. Дзьмучы, затушыць.

2. Пачаць дзьмуць.

Задзьмуў вецер.

|| незак. задзіма́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

растрапа́ць, -траплю́, -трэ́плеш, -трэ́пле; -трапі́; -трапа́ны; зак., што.

1. гл. трапаць.

2. Раскалмаціць, раскідаць у беспарадку.

Вецер растрапаў валасы.

|| незак. растрэ́пваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

узмацні́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -мо́цніцца; зак.

Стаць мацнейшым.

Вецер узмацніўся.

Боль узмацніўся.

Атака ўзмацнілася.

|| незак. узмацня́цца, -я́ецца.

|| наз. узмацне́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

westerly [ˈwestəli] adj. захо́дні;

a westerly wind захо́дні ве́цер

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

sea breeze [ˈsi:bri:z] n. ве́цер з мо́ра, марскі́ брыз

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

sirocco [sɪˈrɒkəʊ] n. (pl. -os) сіро́ка (гарачы вільготны вецер)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

пу́чыць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ыць; незак.

Уздымаць, рабіць выпуклым.

Вецер пучыць брызент.

|| незак. успу́чыць, -ыць і вы́пучыць, -ыць.

|| наз. пу́чанне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)