Бэйзехалэ́ймусбяда’ (Нас.). Рус. дыял. (зах.; адкуль?) бейзехалеймус. Запазычанне з яўр.-ням. bejse chalejmes ’паганыя сны’. Вінер, ЖСт., 1895, 1, 60; Фасмер, 1, 146.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

тапе́лец, ‑льца, м.

Чалавек, які ўтапіўся або топіцца. Сёння ў рацэ знайшлі тапельца, маладога хлопца. Няхай. Дзяцюк стаяў і вудзіў рыбу І раптам крыкнуў: — Божа мой! Ратуйце хлопчыка! Тапельца! — Пабег па дарозе. — Бяда! Бялевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Пабе́да ’перамога’ (Яруш.), пабе́дны ’няшчасны, пакрыўджаны’ (Нас.). Рус. побе́да, ст.-рус. побѣда, ст.-слав. побѣда, побѣдный ’пераможны’, ’няшчасны’. Да бяда, бедны (гл.) (Фасмер, 3, 293).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Прыхі́ббяда’ (іўеў., Сл. ПЗБ). Гл. хіба. Адносна значэння параўн. ст.-польск. (да XVI ст.) chyba ’недахоп; памылка’ (Брукнер, 188), а таксама чэш. chyba ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пля́га ж разм

1. (дажджлівае надвор’е) Mtschwetter n -s, -;

2. разм (бяда) Únheil n (e)s, Únglück n -(e)s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

cancer

[ˈkænsər]

n.

1) Med. рак -у m.

2) Figur. по́шасьць f.; зло n., бяда́ f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

grievance

[ˈgri:vəns]

n.

1) кры́ўда, ска́рга f.

2) го́ра n., бяда́ f.; небясьпе́ка f., вялі́кі кло́пат

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

misfortune

[mɪsˈfɔrtʃən]

n.

1) няшча́сьце n.; го́ра, лі́ха -а n.; бяда́, няўда́ча f.

2) нешчасьлі́вы вы́падак

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

ні́тачка ж. ни́точка;

хадзі́ць па ~чцы — ходи́ть по ни́точке;

бяда́ па бядзе́ як па ~чцы ідзе́посл. пришла́ беда́ — отворя́й ворота́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

спі́цца, сап’юся, сап’ешся, сап’ецца; сап’ёмся, сап’яцеся; зак.

Разм. Стаць п’яніцам, п’яніцай. Бачыць жонка, што бяда з Савасцеем; трэба якую раду даваць, бо сап’ецца. Чорны. Казалі, што быў .. [дыякан] артыстам, сніўся і пайшоў бадзяцца з парафіі ў парафію. Грахоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)