tussle​1 [ˈtʌsl] n.

1. (for/over) бо́йка, сва́рка, тузані́на;

They had a tussle every week. Яны сварыліся кожны дзень.

2. барацьба́;

a tussle with insomnia барацьба з бе́ссанню

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

бі́тва, ‑ы, ж.

Бой, барацьба паміж варожымі сіламі. Бітва пад Масквой. Бітва на рэйках. Поле бітвы. // за што. Змаганне, барацьба. Бітва за ўраджай. □ [Ладынін:] — Трэба зразумець, таварышы, добра сабе ўсвядоміць, што мы пачалі вялікую бітву за поўны дастатак. Шамякін. // Разм. Бойка, сутычка. Бабы смяюцца, жартуюць і гавораць аб учарашняй бітве Драздоў і Дзятлоў. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

rumble​1 [ˈrʌmbl] n.

1. (of) гру́кат, груката́нне; гул;

the rumble of thunder гру́кат гро́му;

the rumble of an earthquake гул землетрасе́ння

2. AmE, infml бо́йка на ву́ліцы памі́ж ба́ндамі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

калатня́ ж разм

1. (сварка) Zank m -(e)s; Streit m -(e)s, -e;

2. (бойка) Prügeléi f -, -en, Schlägeréi f -, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

чо́хкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Утвараць глухія адрывістыя гукі (пра рухавік, гадзіннік, сякеру і пад.). Недзе працавіта чохкаў рухавічок і з посвістам скуголіла цыркулярка. Сабаленка. Над акенцамі білетнай касы бойка чохкалі просценькія з прычэпленай гайкай-падвескай ходзікі і паказвалі ні многа ні мала — дзевяць. Ракітны. Шоргалі звонкія пілы, гахалі і чохкалі сякеры, цвыркалі скоблі. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

валтузня́ н

1. разм Spektákel m -s; Gepólter n -s, Lärm m -(e)s (шум); Balgeréi f -, -en (жартоўная бойка);

2. (турботы) Schereréi¦en pl

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

bitka

bitk|a

ж.

1. біток;

~i cielęce — цялячыя біткі;

2. разм. бойка; сутычка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

◎ *Пра́ла, прало ’жывёльны могільнік’ (ТС). Дэрыват ад праць (гл.) з суф. -до. Адносна суфіксацыі гл. Сцяцко, Словаўтв., 49. Утварэнне, якое фармальна узыходзіць да *рьгасіІо, параўн. укр. прало ’месца на рацэ, дзе мыюць бялізну’. Магчыма, першаснае значэнне — ’месца, дзе забівалі хворую скаціну’. Семантыка дзеяслова перыць (гл.), праць ’біць, калаціць’ яскрава выступае ў чэш., сті&гц. praćka ’бойка’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Валка 1 валька ’бойка’ (КЭС, Нас., Яруш., Гарэц.), вытворныя валечный, валкость, валный, валчити (Нас. Доп.), валчыцца (Касп.). Да польск. walka, walczyć (Булыка, Запазыч., 55; Жураўскі, SOr, 1961, 40; Рудніцкі, 1, 301).

Валка 2 ’група людзей’ (Мат. Гом.). Мяркуючы па кантэксту («Пойдзе цяпер другая валка»), валка < вал, валіць ’ісці густа’ (пра людзей, снег).

Валка 3 (крочыць) ’шпарка ісці натоўпам’ (КТС). Да валіць 1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

harc, ~u

м.

1. гіст. паядынак перад боем; сутычка; бойка;

2. ~e мн. свавольства, задзірыстасць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)