КУЛІ́СА

(франц. coulisse ад couler слізгаць, бегчы),

1) звяно куліснага механізма, якое верціцца вакол нерухомай восі і стварае з другім рухомым звяном (паўзуном) паступальную пару. Бываюць вярчальныя, хістальныя і прамалінейна рухальныя.

2) Элементы тэатральнай дэкарацыі з тканіны, якія свабодна вісяць або нацягнуты на рамы і размяшчаюцца па баках сцэны паралельна ці пад вуглом да рампы. Разам з падугамі ўтвараюць т.зв. адзенне сцэны. Упершыню выкарыстаны ў 1619 у тэатры т. Парма (Італія).

т. 9, с. 7

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

імча́цца dahín¦eilen vi (s); dahínjagen vi (s); dahínstürmen vi (s); rénnen* vi (s) (бегчы)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

scurry [ˈskʌri] v. мітуслі́ва хадзі́ць, мітусі́цца, бе́гчы;

scurry for the door кі́нуцца да дзвярэ́й;

hurry and scurry about the room насі́цца па пако́і

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

джга́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак. (разм.).

1. каго (што). Калоць, раніць джалам (пра насякомых, змей).

Авадні і сляпні джгалі нясцерпна.

2. Хутка ісці або бегчы.

Лявон джгаў без аглядкі.

|| аднакр. джгану́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́ і джгнуць, -ну, -неш, -не; -нём, -няце́, -нуць; -ні.

|| наз. джга́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пажа́р, -ру м. пожа́р; (о лесном или степном пожаре — ещё) пал;

◊ (бе́гчы) як на пажа́р — (бежа́ть) как на пожа́р

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Перадзыга́ць ’пераскокваць’ (Сцяшк. Сл.), перадзы́гнуць ’пераскочыць’ (Скарбы). Да пера- (гл.) і дзыгаць, якое, магчыма, з польск. беласт. dżygać ’скакаць; хутка бегчы’, параўн. джг̆аць (гл.): сувязь з літ. dýgti ’бегчы, калоць; расці’ (Лаўчутэ, Балтизмы, 141) з-за фармальных адрозненняў неабавязковая.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

бе́гма прысл. разм. im schnéllen Lauf, im Láufschritt;

◊

бе́гма бе́гчы rénnen* vi(s), behänd láufen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

zóckeln

vi

1) бе́гчы [е́хаць] трушко́м; тру́хаць

2) паво́льна ісці́; пле́сціся

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

гарцава́ць

(польск. harcować, ад ст.-чэш. harcovati)

1) па-маладзецку ездзіць вярхом, красуючыся спрытнай пасадкай;

2) гулліва бегчы, падбрыкваючы, або падскокваць на месцы (пра каня).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

zmykać

незак. уцякаць; бегчы;

zmykać со tchu — уцякаць што духу

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)