Расквахта́цца ’наракаць, прычытаць, прыгаворваць’ (ТСБМ, Бяльк.), расквакта́цца ’наракаць, стагнаць’ (ТСБМ, Байк. і Некр., Растарг.). Гл. квахта́ць, квактаць,

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Растру́ены ’развярэджаны’ (Байк. і Некр.). Ад растру́іваць ’развярэджваць’ (Нас.), што да труіць (гл.), аналагічна да растравіць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Скаго́ліць ‘галасіць, лямантаваць’ (Нас., Байк. і Некр., Др.-Падб.), ‘скавытаць’ (Бір. Дзярж.). Параўн. скагатаць, скуголіць, скогліць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Скон ‘момант наступлення смерці’ (ТСБМ, Ласт., Байк. і Некр., Стан., Мат. Гом., Растарг.). Да канаць, кон (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Слібі́ць (сьлі́біць) ‘ільсніцца’ (Ласт.), сьліба́ ‘амальгама’ (Ласт., Байк. і Некр.). Няясна, параўн. польск. дыял. ślibrzny ‘сярэбраны, срабрысты’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Смо́рад ‘смурод, непрыемны пах’ (Байк. і Некр., Ласт., Гарэц., Растарг.), смо́род ‘тс’ (ТС, Рам. 6). Гл. смурод.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Спаро́н ‘выкідыш, аборт’ (Ласт., Байк. і Некр.). Аддзеяслоўны назоўнік ад спараніць ‘скінуць’ (Ласт.), што да раня́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Супярэ́чыць ’не згаджацца, працівіцца’ (ТСБМ, Некр. і Байк., Ласт., Бяльк.), суперэ́чыць ’ставіцца адмоўна’ (ТС). Да пярэчыць, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сустрэ́ць ’спаткаць, прывітаць’ (ТСБМ, Некр. і Байк., Стан., Сл. ПЗБ, Растарг.), сустрэціць ’тс’ (маладз., Гіл.). Гл. стрэць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Трусці́ць ‘ламаць, крышыць’, разбіваць на кавалкі, разбураць’ (Нас.), тру́сціць ‘ламаць, крышыць, развальваць’ (Некр. і Байк.). Гл. трушчыць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)