марабу́т

(фр. marabout, ад ар. murābit = манах)

член сярэдневяковага мусульманскага ваенна-рэлігійнага ордэна дэрвішаў у Паўн. Афрыцы..

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

павія́н

(ням. Pavian, ад гал. baviaan)

буйная малпа з падоўжанай мордай, якая жыве ў Афрыцы і Аравіі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ту́на

(ісп. tuna)

від апунцыі, які культывуюць як харчовую і кармавую расліну ў Міжземнамор’і, Паўд. Афрыцы, Аўстраліі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ВАЎЧКІ́

(Ixobrychus),

род птушак сям. чаплевых. 7 відаў. Пашыраны ў Еўразіі, Афрыцы, Паўд. Аўстраліі і на а-вах Новай Зеландыі. Жывуць парамі каля вадаёмаў. Пералётныя. На Беларусі 1 від — бугай малы, або ваўчок, занесены ў Чырв. кнігу (гл. ў арт. Бугаі).

т. 4, с. 45

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

бразе́нія

(н.-лац. brasenia)

водная расліна сям. кабомбавых парадку гарлачыкавых, пашыраная ў Азіі, Аўстраліі, Афрыцы і Паўн. Амерыцы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

і́дыш

(ням. jüdisch = яўрэйскі)

мова часткі яўрэяў, якія пражываюць у Еўропе, Амерыцы, Паўд. Афрыцы, заснаваная на нямецкіх дыялектах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

маго́т

(фр. magot)

бясхвостая малпа роду макак, якая сустракаецца ў Паўн.-Зах. Афрыцы і ў Еўропе (каля Гібралтара).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

тэла́нтрап

(ад гр. telos = мэта + -антрап)

старажытны выкапнёвы чалавек, рэшткі якога знойдзены ў Паўд. Афрыцы разам з парантрапам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

сафа́ры

(англ. safari, ад ар. safari = падарожжа)

1) запаведнік у Афрыцы, дзе дазволена паляванне на дзікіх звяроў;

2) турпаездка, працяглае падарожжа ў экзатычныя краіны;

3) вопратка прамога крою з лёгкай гладкай тканіны з накладнымі кішэнямі, клапанамі, пагонамі.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

АФА́Р, Данакіль,

тэктанічная ўпадзіна ў Афрыцы, у Эфіопіі, Эрытрэі і Джыбуці. На Пн апушчана да 116 м ніжэй узр. м., на У, у катлавіне воз. Асаль, да 153 м ніжэй узр. м. (самае нізкае месца ў Афрыцы). Паверхня раўнінная, укрытая пясчанымі дзюнамі. У паўд. частцы пераважаюць лававыя і пясчанікавыя плато выш. да 500 м. Па краях узвышаюцца вулканы (Алу, Габулі, Умуна і інш.). Адно з самых гарачых месцаў на Зямлі: сярэдняя мінім. т-ра 25 °C, сярэдняя макс. 35 °C, ападкаў менш за 200 м за год. Рэкі Афара (Аваш і інш.) перасыхаюць, некаторыя заканчваюцца салёнымі азёрамі (воз. Абе). Пераважаюць глініста-саланчаковыя і пясчаныя пустыні.

т. 2, с. 126

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)