ры́са, -ы, мн. -ы, рыс, ж.

1. Вузкая паласа, лінія.

Правесці рысу.

Падвесці рысу пад чым-н. (таксама перан.: падвесці вынік, скончыць з якой-н. справай).

2. Лінія (існуючая ці ўяўная), якая раздзяляе што-н., рубеж.

Р. пад’ёму вады.

3. Уласцівасць, адметная адзнака, якасць.

Рысы характару.

Рысы новага чалавека.

4. мн. Тое, што і рысы твару.

Дарагія рысы.

◊

Рысы твару — абрысы, аблічча твару.

Прыгожыя рысы твару.

У агульных рысах — без падрабязнасцей.

|| памянш. ры́ска, -і, ДМ -ры́сцы, мн. -і, -сак, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Bez.

=

1.

Bezeichnung – абазначэнне; адзнака

2.

Bezirk – раён (горада)

3.

акруга (адзінка адміністрацыйнага падзелу)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

mángelhaft

a

1) недастатко́вы, дэфіцы́тны

2) нездавальнцючы

3) дрэ́нны, дэфе́ктны

die Nóte «~» — адзна́ка «нездавальнцюча»

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

отличи́тельный адме́тны, характэ́рны; адро́зны; (опознавательный) распазнава́льны;

отличи́тельные огни́ (на суда́х) распазнава́льныя агні́;

отличи́тельный знак распазнава́льны знак (знак адро́знення);

отличи́тельный при́знак адме́тная (характэ́рная, адро́зная) адзна́ка.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сімпто́м м тс мед Symptóm n -s, -e; Ánzeichen n -s, -; Kénnzeichen n (адзнака, прымета);

сімпто́м хваро́бы Kránkheitszeichen n, Kránkheitssymptom n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

third​1 [θɜ:d] n.

1. трэ́цяга (дата);

on the third of May трэ́цяга ма́я

2. тро́йка (адзнака);

get a third атрыма́ць тро́йку (ва ўніверсітэце)

3. трэ́цяя ча́стка;

two thirds дзве трэ́ція, дзве траці́ны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

omen

[ˈoʊmən]

1.

n.

прыме́та f.; знак -у m., адзна́ка f.; прадказа́ньне, прадве́сьце n.

2.

v.i.

служы́ць прыме́тай; азнача́ць, прадвяшча́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

portent

[ˈpɔrtent]

n.

1) прыкме́та f., знак -у m., адзна́ка f.; прадве́сьце n. (бяды́)

2) цу́д -у m., дзі́ва n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

пяцёрка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.

1. Лічба

5.

2. Самая высокая адзнака паспяховасці пры пяцібальнай сістэме; выдатна.

Вучыцца на пяцёркі.

3. Назва чаго-н., што змяшчае пяць адзінак, напр.: ігральная карта ў пяць ачкоў, група з пяці чалавек ці прадметаў, грашовы знак у пяць рублёў і пад.

4. Назва чаго-н., што абазначаецца лічбай 5 (разм.).

Ехаць на пяцёрцы (аўтобусе, тралейбусе пад нумарам 5).

|| памянш.-ласк. пяцёрачка, -і, мн. -і, -чак, ж.

|| прым. пяцёрачны, -ая, -ае (да 1 знач.; разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паво́дзіны мн Erhálten n -s, Verháltensweise f - (спосаб жыцця); Betrágen n -s, Benéhmen n -s (учынак);

адзна́ка за паво́дзіны Betrágenszensur f -, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)