woodcut

[ˈwʊdkʌt]

n.

1) дрэвары́т -у m., гравю́ра на дрэ́ве

2) адбі́так гравю́ры

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

адлюстраванне, адбітак, адбіццё; люстэрка, пячаць (перан.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

szczotkowy

szczotkow|y

шчотачны;

korekta ~a палігр. карэктурны адбітак

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

impresja

ж.

1. імпрэсія; [мімалётнае] уражанне; перажыванне;

2. друк. адбітак

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

эста́мп

(фр. estampe)

адбітак з гравюры, зроблены мастаком або майстрам-гравёрам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

зле́пак, ‑пка, м.

Копія, злепленая з чаго‑н. Гіпсавы злепак. // Адбітак чаго‑н. на мяккім, вязкім матэрыяле. Прыбіральшчыца, улучыўшы зручную хвіліну, зрабіла злепкі.. ключоў [ад турмы] на кавалачку звычайнага мыла. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

індэ́нтар

(ад англ. indent = пакідаць адбітак)

наканечнік, уцісканнем якога вымяраюць цвёрдасць матэрыялаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

гравю́ра, ‑ы, ж.

1. Малюнак, выразаны на гладкай паверхні цвёрдага матэрыялу (дрэва, металу, шкла), а таксама адбітак такога малюнка на паперы.

2. Від графікі, у якім выявай з’яўляецца такі малюнак.

[Фр. gravure.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пастраката́ць, ‑качу, ‑кочаш, ‑коча; зак.

Стракатаць некаторы час. Сарока, махаючы хвастом, праляцела над маёй галавой, села на снег, пастракатала і, пакінуўшы на снягу крыжыкі слядоў і адбітак хваста, паляцела. Хомчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Fíngerabdruck

m -(e)s, -аbdrücke адбі́так па́льцаў (рукі), дактыласкапі́чны зды́мак

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)