powłoka

ж.

1. абалонка, покрыва; павалока;

powłoka ochronna — ахоўная абалонка;

powłoka wodna геагр. гідрасфера;

2. навалочка; чахол на коўдру

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

І́ўка ’павека’ (карэліц., Сл. паўн.-зах.). Збліжаюць з літ. vókas ’абалонка’ (там жа).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

conjunctiva

[,kɑ:ndʒʌŋkˈtaɪvə]

n., pl. -vas, -vae, Anat.

каньюнкты́ва (сьлі́зістая абало́нка во́ка)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

membrane

[ˈmembreɪn]

n.

1) мэмбра́на, перапо́нка, плява́ f.

2) абало́нка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Gehäuse

n -s, - ку́заў; ка́мера; абало́нка; ко́рпус; футара́л

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

бало́нка I ж. (собачка) боло́нка

бало́нка II ж.

1. обл., см. абало́нка 3;

2. уст. страни́ца кни́ги, журна́ла

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

◎ Кі́пяць ’рагавая абалонка, якая нарастае на кончыку языка ў курэй’ (Сл. паўн.-зах.). Параўн. кіпіць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

arachnoid

[əˈræknɔɪd]

1.

adj.

павуці́ністы, павуці́нны

2.

n. Anat.

павуці́нная абало́нка (мо́згу)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

envelope

[ˈenvəloʊp]

n.

1) канвэ́рт -а m.

2) Bot., Biol. абало́нка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

rogówka

ж.

1. анат. рагавіца; рагавая абалонка;

2. касынка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)