непасрэ́дны

1. непосре́дственный, прямо́й;

н. нача́льнік — непосре́дственный (прямо́й) нача́льник;

гэ́та яго́ н. абавя́зак — э́то его́ непосре́дственная (пряма́я) обя́занность;

2. (свободный, естественный) непосре́дственный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Schúldigkeit

f - абавя́зак, доўг

séine (Pflicht und) ~ tun* — вы́канаць свой доўг [абавя́зак]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Méldepflicht

f -, -en

1) абавя́зак своечасо́вай прапі́скі

2) вайск. абавязко́вая яўка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

honourable [ˈɒnərəbl] adj.

1. сумле́нны; высакаро́дны

2. пачэ́сны, ганаро́вы;

an honourable duty пачэ́сны абавя́зак

3. шано́ўны, паважа́ны; высокашано́ўны, высокапаважа́ны;

the/my Honourable Alan Simpson шано́ўны А́лан Сі́мпсан

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

onus [ˈəʊnəs] n. the onus fml цяжа́р, адка́знасць, доўг, абавя́зак;

the onus is on smb. (to do smth.) цяжа́р адка́знасці (за што-н.) ляжы́ць на кім-н.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

вменя́ть несов. ста́віць;

вменя́ть в обя́занности ста́віць у абавя́зак, абавя́зваць;

вменя́ть в вину́ ста́віць у віну́ (што), абвінава́чваць (у чым);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

свято́й

1. прил., рел. святы́;

Свято́й Пётр Святы́ Пётр; перен. свято́й долг святы́ абавя́зак;

2. сущ., рел. святы́, -то́га м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мара́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да маралі. Маральны кодэкс будаўніка камунізма.

2. Які адпавядае правілам маралі, якому ўласціва высокая мараль. Маральны ўчынак. Маральны абавязак.

3. Звязаны з унутранымі, духоўнымі перажываннямі чалавека. Маральная падтрымка. □ Вялікае маральнае задавальненне адчуў дзед Талаш пасля .. удалага стрэлу. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

urgent

[ˈɜ:rdʒənt]

adj.

1) пі́льны; неадкла́дны, сьпе́шны; ва́жны

an urgent duty — ва́жны абавя́зак

2) напо́рлівы, насто́йлівы (пра про́сьбу, дамага́ньне)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

даўжні́к, ‑а, м.

Той, хто ўзяў у доўг, пазычыў. Адны плацілі акуратна, другія цягнулі бог ведае колькі, і мы не маглі пазбавіцца ад даўжнікоў ці, як у нас кажуць, дэбітораў. Скрыган. // перан. Той, хто абавязак каму‑н. за што‑н. Узнагароджаны чалавек — вечны даўжнік дзяржавы. Алешка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)