рыфмава́ць, ‑мую, ‑муеш, ‑муе; незак.

1. Разм. Тое, што і рыфмавацца (у 1 знач.).

2. што. Падбіраць словы, радкі для атрымання рыфмы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэспіра́тар, ‑а, м.

Прылада ў выглядзе маскі ці паўмаскі з фільтрам для аховы органаў дыхання, вачэй, вушэй ад пылу, газаў і пад.

[Ад лац. respirare — дыхаць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сартава́льнік, ‑а, м.

1. Асоба, якая займаецца сарціроўкай чаго‑н. Працаваць сартавальнікам на пошце.

2. Механізм для сарціроўкі чаго‑н. Магнітны сартавальнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сімфанізава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак. і незак., што.

Перакласці (перакладаць) для сімфанічнага аркестра; распрацаваць (распрацоўваць) у стылі сімфанічных твораў. Сімфанізаваць фартэпіянны твор.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сітаве́ялка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Машына для сартавання прадуктаў памолу (крупкі) пры дапамозе струменя паветра, падведзенага пад сіта.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сме́тнішча, ‑а, н.

Разм. Тое, што і сметнік. Выкінуць чаравік на сметнішча. // Звалка, месца, куды звозяць рознае смецце. Адвесці ўчастак для сметнішча.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

со́я, ‑і, ж.

Травяністая расліна сямейства бабовых, зерне якой выкарыстоўваецца ў харчовай прамысловасці (для атрымання алею, мукі і пад.) і ў тэхніцы.

[Япон.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спі́нінгавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да спінінга, прызначаны для яго. Спінінгавы спорт. Спінінгавая шпуля. // Які робіцца пры дапамозе спінінга. Спінінгавая лоўля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стагавы́, ‑ая, ‑ое.

Які мае адносіны да стога, прызначаны для стагоў. Стагавыя вілы. // Складзены ў стог, які ляжыць у стозе. Стагавое сена.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стальва́га, ‑і, ДМ ‑вазе, ж.

Трайны барак (ворчык) для параконнай запрэжкі. Я наганяў гнедага каня, прычэпленага пастромкамі за стальвагі дышля. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)