Verbum

панатыка́ць¹, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак.

1. чаго. Натыкаць чаго-н. у якой-н. колькасці.

П. іголак у падушачку.

2. каго-чаго і што. Накалоць усё, многае або ўсіх, многіх.

П. матылькоў на іголкі.

праката́ць², -а́ю, -а́еш, -а́е; зак., каго (што).

1. Тое, што і пракаціць (у 2 знач.).

2. Пакатаць які-н. час.

П. дзве гадзіны дзяцей на лодцы.

|| незак. прака́тваць, -аю, -аеш, -ае (да 1 знач.).

прымані́ць, -аню́, -а́ніш, -а́ніць; -а́нены; зак.

1. што і без дап. Апавядаючы, дадаць ад сябе выдумак, маны.

2. каго (што). Прывабіць да сябе.

П. голуба.

|| незак. прыма́ньваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. прыма́ньванне, -я, н.

прынале́жнасць, -і, ж.

1. да чаго. Знаходжанне ў складзе чаго-н., уваходжанне ў склад чаго-н. (кніжн.).

П. да якой-н. арганізацыі, партыі, класа.

2. Неад’емная ўласцівасць, прымета каго-, чаго-н.

Дапытлівасць — п. маладосці.

прыпужа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны і прыпужну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; -ну́ты; зак., каго (што) (разм.).

Злёгку напужаць, прыгразіць з мэтай уздзеяння.

Прыпужаць пакараннем.

Прыпужнуць вымовай.

|| незак. прыпу́жваць, -аю, -аеш, -ае.

прырэ́заць², -э́жу, -э́жаш, -э́жа; -э́ж; -э́заны; зак., каго (што) (разм.).

1. Умярцвіць, канчаткова дарэзаўшы.

П. падбітага звера.

2. Зарэзаць.

Такі бандыт і п. можа.

|| незак. прыраза́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і прырэ́зваць, -аю, -аеш, -ае.

прычаса́ць, -чашу́, -чэ́шаш, -чэ́ша; -чэ́шам, -чэ́шаце, -чэ́шуць; -чашы́; -часа́ны і -чэ́саны; зак., каго-што.

Прыгладзіць грэбенем (валасы), зрабіць прычоску каму-н.

П. валасы. П. дзіця.

|| незак. прычэ́сваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. прычэ́сванне, -я, н.

п’яні́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ні́ць; незак., каго-што.

Рабіць п’яным.

Віно п’яніць.

Духмяны пах квецені п’яніў галовы.

Поспехі п’яняць (перан.).

|| зак. ап’яні́ць, -ню́, -ні́ш, -ні́ць; -ні́м, -ніце́, -ня́ць; -нёны.

Шчасце ап’яніла.

го́йсаць, -аю, -аеш, -ае і гайса́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак. (разм.).

Хутка і мітусліва рухацца, перамяшчацца; бегаць, раз’язджаць у пошуках каго-, чаго-н.

Г. па магазінах.

|| наз. го́йсанне, -я, н. і гайса́нне, -я, н.

дакана́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; зак. (разм.).

1. каго (што). Давесці да знямогі, да пагібелі; загубіць.

Няволя даканала яго.

2. што. З цяжкасцю скончыць, завяршыць што-н.

Даканалі ўборку бульбы.

|| незак. дако́нваць, -аю, -аеш, -ае.