юро́дстваваць, ‑твую, ‑твуеш, ‑твуе; незак.

1. Быць юродзівым (у 2 знач.).

2. Рабіць недарэчныя ўчынкі, неразумна паводзіць сябе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

spotlight​1 [ˈspɒtlaɪt] n.

1. пражэ́ктар

2. the spotlight цэнтр ува́гі;

be in the spotlight быць у цэ́нтры ўва́гі, звярну́ць на сябе́ ўва́гу

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

votary [ˈvəʊtəri] n.

1. relig. мана́х; мана́шка

2. (of) чалаве́к, які́ прысвяціў сябе́ служэ́нню (чаму-н.);

a votary of peace барацьбі́т за мір

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Прыдо́брыцца ’выклікаць чыю-небудзь прыхільнасць да сябе, увайсці ў ласку да каго-небудзь, робячы паслугі, падарункі і пад.; паддобрыцца’ (ТСБМ), прыдабры́цца ’прыкінуцца добрым’ (ашм., Стан.). Прыставачна-суфіксальнае ўтварэнне ад добр‑, гл. добры.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

be one’s own man

а) быць сам сабе́ гаспада́р, быць незале́жным ні ад ко́га

б) трыма́ць сябе́ ў рука́х

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

удава́ць, удаю, удаеш, удае; удаём, удаяце; незак.

Разм.

1. Незак. да удаць.

2. (пераважна са словамі «сябе», «з сябе»). Рабіць выгляд, паказваць; прыкідвацца. Не кідалася [Верачка] радасна да Яўхіма, удавала сябе нават абыякавай, але Яўхім бачыў: рада яму, падабаецца ёй. Мележ. Пытанні і абвінавачванні сыпаліся на Смірніцкага, як удары. Але ён не ўгінаў галавы пад іх цяжарам, ён толькі чырванеў і ўдаваў з сябе пакрыўджанага ды гордага чалавека. Шахавец. [Надзя] ўдае, што кудысьці спяшаецца. Козел.

3. Здавацца. Лаза .. зазелянела першым, яшчэ не густым, кволым лісцем, і здаля, з берага, удавала не зялёнаю, а празрыста-жоўтаю. Сачанка. Як дамоў ішла Хрысціна — не згадала, Незнаёмаю мясціна ўдавала. Дзяргай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падгарну́ць, ‑гарну, ‑горнеш, ‑горне; зак., што і чаго.

1. Загнуць, падагнуць край чаго‑н. Падгарнуць прасціну. Падгарнуць посцілку пад сяннік. // Засунуць, схаваць пад што‑н. [Дзяўчына] паправіла хустку, падгарнуўшы пад яе пасмачкі [валасоў]. Пестрак.

2. Падграбці граблямі. Падгарнуць сена. // Падсунуць куды‑н., пад каго‑, што‑н. Падгарнуць пад сябе саломы. □ Пацейчык падгарнуў пад сябе торбу з хлебам і заснуў. Чорны. // Разм. Падагнуць, падсунуць, падкурчыць пад сябе. На падлозе, падгарнуўшы пад галаву голыя рукі, стагнаў збіты, акрываўлены чалавек. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

nietęgo

слаба; няважна;

nietęgo się czuć — няважна адчуваць сябе

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

okpić

зак. абдурыць;

dać się okpić — даць сябе абдурыць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

narażać się

незак.

1. рызыкаваць;

2. настройваць супраць сябе

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)