во́ля ж

1. Wílle(n) m -(n)s, -(n);

мець сі́лу во́лі Wíllenskraft besítzen*;

чалаве́к з мо́цнай во́ляй ein wíllensstarker Mensch;

лю́дзі до́брай во́лі Ménschen guten Willens;

праяві́ць до́брую во́лю guten Wíllen zéigen [an den Tag légen];

па до́брай во́лі fréiwillig, aus fréien Stücken;

2. (свабода) Fréiheit f -;

адпусці́ць на во́лю каго-н j-m die Fréiheit geben*, j-n fréilassen* аддз, j-n auf fréien Fuß sétzen;

даць во́лю рука́м hándgreiflich wérden;

даць во́лю пачу́ццям sich (D) séinen Gefühlen Luft máchen;

даць во́лю сляза́м séinen Tränen fréien Lauf lássen*;

даць по́ўную во́лю дзіця́ці dem Kind séinen Wíllen [séine Fréiheit] lássen*;

зда́цца на во́лю перамо́жцы sich auf Gnáde und Úngnade ergében*;

во́ляю лёсу zúfällig, der Zúfall wóllte es…

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

зго́да, -ы, ДМ -дзе, ж.

1. Станоўчы адказ, дазвол на што-н.

Даць згоду на што-н. З чыёй-н. згоды.

Маўчанне — знак згоды (прыказка).

2. Аднадумнасць, агульнасць пунктаў гледжання.

Прыйсці да згоды.

3. Сяброўскія адносіны, аднадушнасць.

Жыць у згодзе.

4. безас., у знач. вык. Дамовіліся, пярэчанняў няма.

Ну, што, з.? Едзем разам?

◊

У згодзе з чым (кніжн.) — тое, што і ў адпаведнасці з чым-н.

Дзейнічаць у згодзе з прынятым рашэннем.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зжы́ць, зжыву́, зжыве́ш, зжыве́; зжывём, зжывяце́, зжыву́ць; зжыў, зжыла́, -ло́; зжы́ты; зак.

1. каго (што) з чаго і без дап. Стварыўшы невыносныя ўмовы, не даць жыць каму-н. дзе-н.

Зжылі злоснікі добрага чалавека.

З. са свету (змучыць чым-н.).

2. што. Пазбавіцца ад чаго-н., выкараніць у сабе што-н.

З. недахопы.

3. Пражыць (жыццё, многа гадоў і пад.).

Чалавек жыццё зжыў, а розуму не набраўся.

|| незак. зжыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

присво́ить сов.

1. (завладеть чужим) прысво́іць, прыўла́шчыць;

присво́ить нахо́дку прысво́іць (прыўла́шчыць) знахо́дку;

2. (присудить, наделить чем-л.) прысво́іць, нада́ць; (дать) даць;

присво́ить зва́ние прысво́іць (нада́ць) зва́нне.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

zalecić

зак.

1. парэкамендаваць;

2. даручыць; даць указанне;

3. прапісаць;

zalecić kurację — прапісаць курс лячэння

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

przysięga

przysięg|a

ж. прысяга; клятва;

pod ~ą — пад прысягай;

złożyć ~ę — даць прысягу, прысягнуць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

polecenie

poleceni|e

н.

1. указанне, прадпісанне;

wydać odpowiednie ~a — даць адпаведныя ўказанні;

2. рэкамендацыя

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

pozostawić

зак.

1. пакінуць;

2. даць; дазволіць;

nie pozostawić (żadnych) wątpliwości — не пакінуць (ніякіх) сумненняў

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

bachnąć

зак. разм. бахнуць, грымнуць, стукнуць;

bachnąć kogo w nos разм. даць каму ў нос

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

адпрэ́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак.

Разм. Адхіліць, не даць чым‑н. займацца, прымусіць пакінуць месца, пасаду. [Сымон:] Я думаю! Гэта ж не жартачкі! — ад усяго адпрэчылі, і рук няма за што зацяць. Купала. І чаму.. [Васіль] не абсек тады Клыбіка, не адпрэчыў: знайшоў калі гаварыць пра школьныя справы, пагаварыў бы днём! М. Стральцоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)