Растарэ́кваць ’шмат гаварыць’ (чэрв., Гіл.; Сцяшк. Сл.). Да гукапераймальнага та́ры, гл. тары-бары, тараторыць, параўн. рус. тара́каць ’балбатаць’, славен. tarẹ́kati ’тс’ і інш. Параўн. прастарэка (гл.). Сюды ж, відаць, растарэк ’нязгода, сварка’ (Гарб.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
захапле́нне ср.
1. увлече́ние, страсть ж.;
з. тэа́трам — увлече́ние теа́тром, страсть к теа́тру;
2. восто́рг м.; восхище́ние, увлече́ние, упое́ние;
гавары́ць з ~ннем — говори́ть с восто́ргом (увлече́нием);
3. (влюблённость) увлече́ние;
з. дзяўчы́най — увлече́ние де́вушкой
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
тэлефо́н м. телефо́н;
міжгаро́дні т. — междугоро́дный телефо́н;
палявы́ т. — полево́й телефо́н;
насто́льны т. — насто́льный телефо́н;
со́тавы т. — со́товый телефо́н;
гавары́ць па ~не — говори́ть по телефо́ну;
◊ вісе́ць (сядзе́ць) на ~не — висе́ть (сиде́ть) на телефо́не
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
monotonous
[məˈnɑ:tənəs]
adj.
1) манато́нны, аднато́нны
to speak in a monotonous voice — гавары́ць манато́нным го́ласам
2) аднаста́йны, бязь зьме́наў
3) манато́нны, ну́дны
monotonous work — ну́дная пра́ца
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
◎ Ле́йзіць, ляйдзіць ’гаварыць недарэчнае, пляткарыць’ (маст., свісл., карэліц., ваўк., Сл. паўн.-зах.), (грубае) лей‑ дзіць ’расказваць’ (Сцяшк. Сл.). Балтызм. Параўн. літ. lei- dinti ў выразе: liežuviais apsilėidinti ’быць абгавораным’ (Сл. паўн.-зах., 2, 714).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
матэ́рыя
(лац. materia)
1) аб’ектыўная рэальнасць, якая існуе паміма і незалежна ад свядомасці чалавека;
2) рэчыва, з якога складаюцца фізічныя целы (напр. будова матэрыі);
3) тканіна (напр. сінтэтычная м.);
4) перан. прадмет размовы (напр. гаварыць аб высокіх матэрыях).
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
nonsense [ˈnɒnsəns] n.
1. глу́пства, лухта́, бязглу́здзіца, бяссэ́нсіца;
talk nonsense гавары́ць абы-што́, вярзці́ глу́пства, пле́сці лухту́
2. абсу́рд, абсу́рднасць;
no nonsense! даво́лі!/до́сыць глу́пства!
3. глу́пства, дзіва́цтва; недарэ́чныя ўчы́нкі;
Children, stop that nonsense! Дзеці, хопіць ужо дурэць!
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
whisper
[ˈhwɪspər]
1.
v.
1) шапта́ць
2) гавары́ць пад сакрэ́там, шапта́цца
it is whispered that his health is failing — Хо́дзяць чу́ткі, што ў яго́ здаро́ўе падупада́е
3) шапаце́ць; шамаце́ць
The wind whispered in the trees — Ве́цер шапаце́ў у дрэ́вах
2.
n.
1) шэпт -у m., шапта́ньне n.
to speak in a whisper — гавары́ць шэ́птам
2) шапаце́ньне n., шо́рах -у m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Мандзя́каць ’гаварыць абы-што, глупства, нязначнае’ (паўд.-усх., КЭС). Утворана пры дапамозе суфікса ‑ʼак‑аць ад асновы манд‑, якую можна назіраць у анатамічным тэрміне: параўн. чэш. mandibula ’ніжняя сківіца’ < лац. mandibula ’сківіца’ < mandere ’жаваць, кусаць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ты́жыць 1 экспр. ‘прымушаць рабіць’ (шальч., Сл. ПЗБ). Магчыма, балтызм, параўн. літ. tū́žti ‘лютаваць, даводзіць да шаленства’, як і аманімічнае ты́жыць ‘хлусіць, гаварыць абы-што’ (там жа), параўн. літ. taũzyti ‘балбатаць, несці лухту’, што няпэўна.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)