искуси́ться уст.
1. (соблазниться) спакусі́цца;
2. (стать искусным в чём-л.) авало́даць майстэ́рствам (уме́льствам), стаць ма́йстрам сваёй спра́вы.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
АРА́ ГЕХЕЦЫ́К,
Ара Прыгожы, у армянскім эпасе бог, які памірае і ўваскрасае, сын Арама, цар армянскай дзяржавы. Паводле міфаў, адмовіўся стаць мужам ці каханкам багіні кахання, царыцы Асірыі Шамірам, за што тая пайшла вайной на Арменію. Ара гехецык загінуў у баі, але па загадзе Шамірам аралезы (духі) ажывілі яго. Імем ара гехецык назв. Арарацкая раўніна, гара Цахкеванк (другая яе назва Ара).
т. 1, с. 442
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
Станьго́м ‘у безвыходнае становішча (пастаўлены)’ (Нас., Яруш., Гарэц., Байк. і Некр.), ‘на дыбкі (аб кані)’ (Нас.), ‘у нерашучасці’: што ты стаў станьгом? (Бяльк.). З станько́м ‘у стаялым становішчы’ (Нік. Очерки) з экспрэсіўным азванчэннем к — г. Рэдкі дэрыват ад ста́нуць ‘стаць’, параўн. наз. стань ‘пост’ (Стан.), дэвербатыў ад гэтага дзеяслова з суф. ‑к‑. Канчатак Т. скл. тут можа быць вынікам аналогіі з прыслоўямі тыпу бяго́м, гл. Карскі 2-3, 75. Параўн. і стальга́, стальго́м ‘стоячы і застыўшы’ (Юрч. Вытв.), магчыма, звязаныя з формай прошлага часу дзеяслова стаць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
заслужы́ць, -ужу́, -у́жыш, -у́жыць; -у́жаны; зак., што.
1. Сваёй дзейнасцю стаць дастойным або дабіцца чаго-н.
З. узнагароду.
З. павагу.
З. папрок.
2. Выслужыць, атрымаць за службу, працу.
З. права на адпачынак.
|| незак. заслуго́ўваць, -аю, -аеш, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
асвяці́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., асве́ціцца; зак.
1. Стаць светлым, напоўніцца святлом.
Хата ярка асвяцілася.
2. Ажывіцца, прасвятлець пад уплывам якога-н. пачуцця, думкі і пад.
Твар чалавека асвяціўся шчаслівай усмешкай (перан.).
|| незак. асве́чвацца, -аецца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
умя́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., умне́цца; умя́ўся, умя́лася; зак.
Стаць умятым, уціснутым у што-н. або шчыльным ад сціскання, прымінання.
Трава ўмялася ў зямлю пад коламі трактара.
Мокры жвір умяўся пад ботамі.
|| незак. уміна́цца, -а́ецца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
скі́снуць, -ну, -неш, -не; скіс, -сла; -ні; зак.
1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Стаць кіслым; пракіснуць.
Суп скіс.
2. перан. Зрабіцца вялым, сумным, страціць упэўненасць (разм.).
Скісла ад такіх навін.
|| незак. скіса́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
праня́цца, прайму́ся, про́ймешся, про́ймецца; праня́ўся, -няла́ся, -ло́ся; прайміся; зак.
1. (1 і² ас. не ўжыв.). Стаць насычаным чым-н.
Сцены праняліся вільгаццю.
2. Глыбока пранікнуцца якім-н. пачуццём.
П. павагай да старэйшых.
|| незак. прайма́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
аглу́хнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; пр. аглух, ‑ла; зак.
1. Страціць пачуццё слыху; стаць глухім. — Ты што?! — грымнуў гаспадар кулаком па стале. — Аглухла?.. Бажко. Такі шум, гоман на кірмашы, што чалавек ледзь не аглух. Якімовіч.
2. Стаць прыглушаным, заціхнуць (пра гукі). Гудок паравоза раптоўна аглух.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́галець, ‑ее; зак.
Стаць пустым, голым. Мне здалося, што адразу, як.. [Марылька] пабегла, усё навокал выгалела, апусцела. Сабаленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)