па́мять ж.

1. па́мяць, -ці ж.;

храни́ть па́мять о поги́бших геро́ях захо́ўваць па́мяць аб загі́нулых геро́ях;

зри́тельная па́мять зро́кавая па́мяць;

слухова́я па́мять слыхава́я па́мяць;

плоха́я па́мять дрэ́нная па́мяць;

хоро́шая па́мять до́брая па́мяць;

вы́учить на па́мять вы́вучыць на па́мяць;

вы́пасть из па́мяти вы́пасці з па́мяці (галавы́);

запечатле́ться в па́мяти захава́цца (заста́цца) у па́мяці;

е́сли мне па́мять не изменя́ет калі́ мяне́ па́мяць не падво́дзіць;

2. (воспоминание) па́мяць, -ці ж., успамі́н, -ну м.;

в па́мять у па́мяць;

подари́ть на па́мять падары́ць на ўспамі́н (на па́мяць);

оста́вить о себе́ до́брую па́мять пакі́нуць пра сябе́ до́бры ўспамі́н;

3. (сознание) па́мяць, -ці ж., прыто́мнасць, -ці ж.;

больно́й лежа́л без па́мяти хво́ры ляжа́ў без па́мяці (у непрыто́мнасці);

без па́мяти а) (любить, восхищаться и т. п.) ве́льмі мо́цна, го́рача; б) (бежать, лететь) ве́льмі ху́тка; в) (от кого, от чего) у захапле́нні;

ве́чная па́мять ве́чная па́мяць;

на мое́й па́мяти на маёй па́мяці, за маёй па́мяццю;

по па́мяти па па́мяці;

по ста́рой па́мяти па старо́й па́мяці;

на па́мять а) (наизусть) на па́мяць; б) (давать, дарить и т. п.) на па́мяць, на ўспамі́н;

на све́жую па́мять на све́жую па́мяць;

коро́ткая (кури́ная, дыря́вая) па́мять каро́ткая (куры́ная, дзіра́вая) па́мяць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

упа́сть сов.

1. упа́сці; (повалиться) павалі́цца; (откуда-л., с чего-л.) звалі́цца, скі́нуцца, мног. паскіда́цца;

заве́са упа́ла засло́на ўпа́ла;

я упа́л в траву́ я ўпаў (павалі́ўся) у траву́;

упа́сть на коле́ни упа́сці на кале́ні;

упа́сть с ло́шади звалі́цца (скі́нуцца) з каня́;

я́блоко упа́ло на зе́млю я́блык упа́ў на зямлю́;

2. прям., перен. (на кого, на что) упа́сці; (лечь) ле́гчы;

тень упа́ла на зе́млю цень упа́ў (лёг) на зямлю́;

на него́ упа́ло подозре́ние на яго́ ўпа́ла (лягло́) падазрэ́нне;

все забо́ты упа́ли на меня́ усе́ кло́паты ўпа́лі (ляглі́) на мяне́;

3. (о росе, тумане) па́сці;

4. (спасть, ослабеть) спа́сці, апа́сці; (понизиться) зні́зіцца;

температу́ра больно́го упа́ла тэмперату́ра хво́рага спа́ла (зні́зілася);

баро́метр упа́л баро́метр спаў (зні́зіўся);

у́ровень воды́ упа́л узро́вень вады́ зні́зіўся;

5. (прийти в упадок) заняпа́сці, падупа́сці; (снизиться) зні́зіцца; (уменьшиться) зме́ншыцца;

влия́ние его́ упа́ло уплы́ў яго́ зме́ншыўся;

6. (нравственно) па́сці;

упа́сть в чьи́х-л. глаза́х упа́сці ў чыі́х-не́будзь вача́х;

гора́ упа́ла с плеч гара́ звалі́лася з плячэ́й;

упа́сть с не́ба на зе́млю упа́сці з не́ба на зямлю́;

се́рдце упа́ло сэ́рца зайшло́ся;

я́блоку не́где упа́сть я́блыку няма́ дзе ўпа́сці;

как с не́ба упа́л як з не́ба звалі́ўся.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

прайсці́ сов., в разн. знач. пройти́; (мимо чего-л. — ещё) минова́ть;

по́езд прайшо́ў па мо́сце — по́езд прошёл по мосту́;

п. напе́рад — пройти́ вперёд;

п. пе́шкі сто кіламе́траў — пройти́ пешко́м сто киломе́тров;

прайшла́ чу́тка пра яго́ прые́зд — прошёл слух о его́ прие́зде;

зра́нку прайшо́ў дождж — с утра́ прошёл дождь;

ён прайшо́ў сваю́ ха́ту — он прошёл (минова́л) свой дом;

прайшла́ цэ́лая гадзі́на — прошёл це́лый час;

цвік прайшо́ў наскро́зь — гвоздь прошёл наскво́зь;

па а́лгебры мы прайшлі́ біно́м Нью́тана — по а́лгебре мы прошли́ бино́м Нью́тона;

спекта́кль прайшо́ў з по́спехам — спекта́кль прошёл с успе́хом;

п. ў ферзі́ — пройти́ в ферзи́;

п. цэнзу́ру — пройти́ цензу́ру;

п. па ко́нкурсу — пройти́ по ко́нкурсу;

п. вайско́вую слу́жбу — пройти́ вое́нную слу́жбу;

хваро́ба прайшла́ — боле́знь прошла́;

гэ́та так (дарма́, дарэ́мна) не про́йдзеэ́то так (да́ром) не пройдёт;

п. мі́ма — пройти́ ми́мо;

п. аго́нь, ваду́ і ме́дныя тру́бы — пройти́ ого́нь, во́ду и ме́дные тру́бы;

ні прае́хаць ні п. — ни прое́хать ни пройти́;

п. праз ру́кі — (каго, чые) пройти́ че́рез ру́ки (кого, чьи);

маро́з па ску́ры (па спі́не) прайшо́ў — моро́з по ко́же (по спине́) прошёл;

гэ́ты ну́мар не про́йдзеэ́тот но́мер не пройдёт;

няпра́ўдай (-аю) свет про́йдзеш, ды (але́) наза́д не ве́рнешсяпосл. непра́вдой свет пройдёшь, а наза́д не вернёшься

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

се́сці сов.

1. в разн. знач. сесть; (по местам — ещё) усе́сться, рассе́сться;

с. на ла́ўку — сесть на скаме́йку;

с. ў трамва́й — сесть в трамва́й;

с. за кні́гу — сесть за кни́гу;

с. ў турму́ — сесть в тюрьму́;

со́нца то́лькі што се́ла — со́лнце то́лько что се́ло;

самалёт сеў на аэрадро́м — самолёт сел на аэродро́м;

ву́гал ха́ты сеўу́гол до́ма сел;

матэ́рыя се́ла — мате́рия се́ла;

2. разг. (о болячке) вскочи́ть;

с. на галаву́ — сесть на́ голову;

с. вярхо́м — (на каго) сесть верхо́м (на кого);

с. ма́кам — стать (зайти́) в тупи́к;

с. ў лу́жынупрост. сесть в лу́жу;

с. ў гало́ш — сесть в кало́шу (лу́жу);

с. на мель — сесть на мель;

ні се́ла ні па́ла — ни с того́ ни с сего́; с бу́хты-бара́хты;

на тым жа суку́ с. — оста́ться ни с чем, оста́ться при пи́ковом интере́се;

ні стаць ні с. — ни стать ни сесть;

с. на свайго́ (любі́мага) ко́ніка — сесть на своего́ (люби́мого) конька́;

с. на хлеб і (на) ваду́ — сесть на хлеб и (на) во́ду;

с. за адзі́н стол — сесть за оди́н стол;

як старо́й ба́бе с. — (обычно о земельном участке) клочо́к, пятачо́к;

як сеў, дык і прыкіпе́ўпогов. сел и — ни с ме́ста

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

сябе́ дат., предл. сабе́, твор. сабо́й (сабо́ю), мест., возвр., в род., вин. п. себя́;

які́ ён сабо́й (сабо́ю)? — како́в он из себя́?;

вало́даць сабо́й (сабо́ю) — владе́ть собо́й;

не по́мніць с. — вне себя́;

сам па сабе́ — сам по себе́;

сам сабе́ — про себя́;

у с. — у себя́;

сам не ў сабе́ — сам не свой;

сам сабе́ я́му капа́е — сам себе́ я́му копа́ет;

е́сці як не ў с. — и куда́ то́лько у него́ дева́ется;

вы́весці з с. — вы́вести из себя́;

браць на с. — брать на себя́;

фа́кты гаво́раць са́мі за с. — фа́кты говоря́т са́ми за себя́;

узя́ць (браць) с. ў ру́кі — взять (брать) себя́ в ру́ки;

быць самі́м сабо́й — быть сами́м собо́й;

сам сабе́ гаспада́р — сам себе́ хозя́ин;

ног пад сабо́й не чуць — ног под собо́й не чу́ять (не слы́шать);

звяза́ць сабе́ ру́кі — связа́ть себе́ ру́ки;

стро́іць з с. — (каго) стро́ить из себя́ (кого);

злама́ць (скруці́ць) сабе́ галаву́ — слома́ть (сверну́ть) себе́ ше́ю;

с. не забыва́ць — себя́ не забыва́ть;

налажы́ць на с. ру́кі — наложи́ть на себя́ ру́ки;

прыйсці́ ў с. — прийти́ в себя́;

вы́зваць (вызыва́ць), прыня́ць (прыніма́ць) аго́нь на с. — вы́звать (вызыва́ть), приня́ть (принима́ть) ого́нь на себя́;

перасягну́ць (само́га) с. — превзойти́ (самого́) себя́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

язы́к, -ка́ м., в разн. знач. язы́к;

цмо́кнуць ~ко́м — щёлкнуть языко́м;

заліўны́ я. — заливно́й язы́к;

і́ по́лымя — языки́ пла́мени;

я. звана́ — язы́к ко́локола;

узя́ць ~ка́ — взять языка́;

на ~ку́ — (у каго) на языке́ (у кого);

з ~ка́ про́сіцца — с языка́ про́сится;

во́стры на я.о́стрый на язы́к; за сло́вом в карма́н не ле́зет;

бо́йкі на я. — бо́йкий (пры́ткий) на язы́к;

я. без касце́й — язы́к без косте́й;

злы́я ~кі́ — злы́е языки́;

я. як бры́тва — язы́к как бри́тва;

тра́піць на я. — попа́сть на язы́к;

я. свярбі́ць — язы́к че́шется;

цягну́ць за я. — тяну́ть за язы́к;

ціпу́н табе́ на я. — типу́н тебе́ на язы́к;

мыць ~ка́мі — перемыва́ть ко́сточки;

мало́ць ~ко́м — чеса́ть языко́м; моло́ть языко́м;

вы́сунуўшы я. — вы́сунув язы́к;

мянці́ць (трапа́ць) ~ко́м — трепа́ть языко́м;

мазо́ліць я. — мозо́лить язы́к;

распусці́ць я. — распусти́ть язы́к;

развяза́ць я. — развяза́ть язы́к;

я. развяза́ўся — язы́к развяза́лся;

прыкусі́ць я. — прикуси́ть язы́к;

прытрыма́ць я. — придержа́ть язы́к;

пацягну́ла за я. — дёрнуло за язы́к;

праглыну́ць я. — проглоти́ть язы́к;

укараці́ць я. — (каму) укороти́ть язы́к (кому);

уваткну́ць я. — встрять в разгово́р;

трыма́ць за я. — держа́ть за язы́к;

а́мі абмыва́ць — языка́ми обмыва́ть;

я. гла́дка хо́дзіць — язы́к хорошо́ подве́шен (приве́шен);

сарва́лася (зляце́ла) з ~ка́ — сорвало́сь (слете́ло) с языка́;

я. заплята́ецца — язы́к заплета́ется;

трыма́ць я. за зуба́мі — держа́ть язы́к за зуба́ми;

трыма́ць я. на пры́вязі — держа́ть язы́к на при́вязи;

цяля́ты я. аджава́лі — язы́к проглоти́л;

чорт пацягну́ў за я. — (каго) чёрт дёрнул за язы́к (кого);

не сыхо́дзіць у людзе́й з ~ка́ — стать при́тчей во язы́цех;

я. не паваро́чваецца сказа́ць — язы́к не повора́чивается сказа́ть;

адсо́хні мой я., калі́...; хай мой я. адсо́хне, калі́... — отсо́хни у меня́ язы́к, е́сли...;

я. не завя́жашпосл. на чужо́й рото́к не наки́нешь плато́к;

я. да Кі́ева давядзе́посл. язы́к до Ки́ева доведёт;

я. мой — во́раг мойпосл. язы́к мой — враг мой;

на ~ку́ мёд, а на сэ́рцы лёдпосл. на языке́ медо́к, а на се́рдце ледо́к;

каро́ва ~ко́м зліза́лапогов. коро́ва языко́м слиза́ла;

о́м мялі́, а рука́м во́лі не дава́йпогов. языко́м мели́, а рука́м во́ли не дава́й;

галава́ з пакло́нам, я. з прыгаво́ркайпогов. голова́ с покло́ном, язы́к с пригово́ром;

што ў цвяро́зага наўме́, то́е ў п’я́нага на ~ку́посл. что у тре́звого на уме́, то у пья́ного на языке́;

гавары́ць я. не балі́цьпосл. говори́ть язы́к не боли́т; язы́к без косте́й;

я. не кало́да, ве́дае, што сало́дкапогов. язы́к не лопа́тка, зна́ет, что сла́дко

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

сиде́ть несов., в разн. знач. сядзе́ць;

сиде́ть на сту́ле сядзе́ць на крэ́сле;

сиде́ть в ко́мнате сядзе́ць у пако́і;

сиде́ть без де́ла сядзе́ць без рабо́ты (спра́вы);

кора́бль сиди́т глубоко́ карабе́ль сядзі́ць глыбо́ка;

хле́бы сидя́т в печи́ хлеб сядзі́ць у пе́чы;

сиде́ть в тюрьме́ сядзе́ць у турме́;

но́вый костю́м сиде́л на нём хорошо́ но́вы касцю́м сядзе́ў на ім до́бра;

сиде́ть на я́йцах сядзе́ць на я́йках;

сиде́ть над кни́гой сядзе́ць над кні́гай;

сиде́ть на ше́е кого-л.) сядзе́ць на ка́рку (на шы́і) (у каго-небудзь);

сиде́ть у мо́ря и ждать пого́ды чака́ць з мо́ра надво́р’я;

сиде́ть ба́рином сядзе́ць як пан;

сиде́ть гвоздём сядзе́ць як стрэ́мка;

сиде́ть го́лодом сядзе́ць го́ладам;

сиде́ть в де́вках сядзе́ць у дзе́ўках;

сиде́ть в долга́х по́ уши сядзе́ць у даўга́х па ву́шы;

сиде́ть в печёнках у зна́кі да́цца; у ко́сці (у пе́чані) уе́сціся; вантро́бы ад’е́сці;

сиде́ть в четырёх стена́х сядзе́ць у чатыро́х сце́нах;

сиде́ть за спино́й (чьей) сядзе́ць за пляча́мі (чыімі);

сиде́ть как на иго́лках сядзе́ць як на іго́лках;

сиде́ть как имени́нник сядзе́ць як імяні́ннік;

сиде́ть как рак на мели́ сядзе́ць як рак на ме́лі;

сиде́ть ме́жду двух сту́льев сядзе́ць памі́ж двух крэ́слаў;

сиде́ть на боба́х заста́цца ні з чым;

сиде́ть сложа́ ру́ки сядзе́ць скла́ўшы ру́кі;

си́дмя́и́днем) сиде́ть се́дма (по́седам) сядзе́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

честь ж.

1. го́нар, -ру м.;

де́ло че́сти спра́ва го́нару;

заде́ть чью́-л. честь закрану́ць (абра́зіць) чый-не́будзь го́нар;

2. (самое драгоценное) го́нар, -ру м.; (гордость) го́рдасць, -ці ж.;

э́тот студе́нт — честь на́шего институ́та гэ́ты студэ́нт — го́нар (го́рдасць) на́шага інстыту́та;

3. (почёт, уважение) паша́на, -ны ж.; пава́га, -гі ж.; го́нар, -ру м.;

быть в чести́ быць у паша́не;

э́то больша́я честь для меня́ гэ́та вялі́кі го́нар (паша́на, пава́га) для мяне́;

4. воен. го́нар, -ру м., паша́на, ж.;

отдава́ть честь выка́зваць паша́ну;

во́инская честь вайско́вы го́нар;

в честь (кого-, чего-л.) у го́нар (каго-, чаго-небудзь);

вы́йти с че́стью вы́йсці з го́нарам;

де́лать (сде́лать) честь а) рабі́ць (зрабі́ць) го́нар; б) (оказывать, оказать уважение) рабі́ць (зрабі́ць) ла́ску;

име́ть честь уст. мець го́нар;

к че́сти (чьей-л.) на го́нар (каму-небудзь), на сла́ву (каму-небудзь);

пора́ и честь знать трэ́ба ме́ру ве́даць;

послу́шать че́стью паслу́хаць па-до́браму;

проси́ть че́стью прасі́ць па-до́браму;

по че́сти говоря́ пра́ўду (шчы́ра) ка́жучы;

счита́ть за честь мець за го́нар;

честь и ме́сто калі́ ла́ска, сяда́йце; паша́на і ме́сца;

честь че́стью як ма́е быць; як нале́жыць;

береги́ честь смо́лоду погов. шану́йся замалада́ — не напатка́е бяда́; шану́й сябе́, то й лю́дзі шанава́ць бу́дуць;

по труду́ и честь яка́я спра́ва, така́я і сла́ва; як дба́еш, то й пава́гу ма́еш.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

вы́біць сов.

1. вы́бить, вы́шибить;

в. шкло — вы́бить стекло́;

в. зу́бы — вы́бить (вы́шибить) зу́бы;

2. перен., разг. (вывести кого-л. из нормального состояния) вы́бить;

в. з ры́тму — вы́бить из ри́тма;

3. (получить что-л. в результате ударов чего-л.; стреляя, попасть определённое количество раз) вы́бить;

ку́ля ~біла і́скру — пу́ля вы́била и́скру;

в. дзевяно́ста ачко́ў са ста — вы́бить девяно́сто очко́в из ста;

4. (принудить отступить) вы́бить;

5. (ударяя, очистить от чего-л.) вы́бить, вы́колотить;

в. пыл з дывана́ — вы́бить пыль из ковра́;

6. (извлечь) вы́бить;

в. за́саўку — вы́бить задви́жку;

7. (выдавить, вычеканить) вы́бить, вы́чеканить;

в. меда́ль — вы́бить меда́ль;

8. (оставить отпечаток на чём-л.) вы́бить;

в. чэк у ка́се — вы́бить чек в ка́ссе;

9. (уничтожить градом) вы́бить;

град вы́біў жы́та — град вы́бил рожь;

10. (сделать выбоины) вы́бить;

11. (ударами извлечь дробные звуки) вы́бить;

в. чачо́тку — вы́бить чечётку;

12. разг. (ударами отсчитать, пробить определённое время) проби́ть;

гадзі́ннік вы́біў двана́ццаць — часы́ проби́ли двена́дцать;

13. (принести откуда-л., выбросить — волнами и т.п.) вы́нести;

14. вы́вихнуть;

вы́біў — руку́ з пляча́ вы́вихнул плечо́;

15. перен., разг. (с трудом добиться чего-л., получить что-л.) вы́бить;

в. дур з галавы́ — вы́бить дурь из головы́;

в. з сядла́ — вы́бить из седла́;

в. з каляі́ны — вы́бить из колеи́;

в. гле́бу (грунт) з-пад ног — вы́бить по́чву из-под ног;

в. дух — вы́шибить дух (ду́шу)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

ду́рань, -рня м.

1. прост., бран. дура́к, глупе́ц, ду́рень, простофи́ля; дурале́й;

2. (карточная игра) дура́к;

ду́рня стро́іць — валя́ть дурака́; ко́рчить (из себя́) дурака́;

пакі́нуць у ду́рнях — оста́вить в дурака́х;

прыкі́двацца ду́рнем — прики́дываться дурачко́м;

аста́цца (заста́цца) у ду́рнях — оста́ться в дурака́х;

ду́рняў шука́ць — дурако́в иска́ть;

стро́іць ду́рня — (з каго) де́лать дурака́ (из кого);

разыгра́ць ду́рня — разыгра́ть дурака́;

д. ду́рнем — дура́к дурако́м;

набі́ты д. — наби́тый дура́к;

гэ́та ко́жны д. мо́жаэ́то ка́ждый дура́к мо́жет;

знайшо́ў (знайшлі́) ~рня — нашёл (нашли́) дурака́;

каб (я, ён) не быў ду́рнем — не будь (я, он) дурако́м;

д.-д., а са́ла лю́біць — губа́ не ду́ра;

пашы́цца ў ду́рні — прики́нуться дурачко́м;

не д. — не дура́к;

ду́рняў не се́юць, яны́ са́мі ро́дзяццапосл. дурако́в не се́ют, они́ са́ми родя́тся;

заста́ў ду́рня бо́гу малі́цца, дык ён і лоб разаб’е́посл. заста́вь дурака́ бо́гу моли́ться — он и лоб расшибёт;

лепш з разу́мным згубі́ць, чым з ду́рнем знайсці́посл. лу́чше с у́мным потеря́ть, чем с глу́пым найти́;

но́сіцца, як д. з пі́санай то́рбайпогов. но́сится, как ду́рень с пи́саной то́рбой;

абяца́нка-цаца́нка, а ду́рню ра́дасцьпогов. обе́щанного три го́да ждут;

ду́рням зако́н не пі́санпогов. дурака́м зако́н не пи́сан;

д. і мя́ла зло́міцьпосл. дура́к и пест слома́ет; си́ла есть — ума́ не на́до;

вялі́кі пень ды д.погов. велика́ Феду́ла да ду́ра

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)