noise [nɔɪz] n.
1. гук, шум; го́ман; гвалт; гру́кат (звыч. непрыемны);
Try not to make a noise when you go downstairs. Пастарайся не шумець, як будзеш спускацца па ўсходах.
2. tech. перашко́да, перашко́ды
♦
make a noise about smth. infml узніма́ць шум з-за чаго́-н.;
make noises about smth. infml дава́ць зразуме́ць што-н., намяка́ць на што-н.;
make encouraging noises выка́зваць адабрэ́нне/падтры́мку, падбадзёрваць
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
plunge2 [plʌndʒ] v.
1. акуна́ць, апуска́ць;
plunge one’s hand into a pocket засу́нуць руку́ ў кішэ́ню
2. зніжа́цца, апуска́цца (пра цану, тэмпературу і да т.п.)
3. ныра́ць, дава́ць нырца́
4. (into) кі́дацца, урыва́цца; ры́нуцца;
He plunged into the room and started shouting. Ён уварваўся ў пакой і пачаў крычаць.
5. (into) уця́гваць; уганя́ць; уво́дзіць;
plunge a co untry into a war уцягну́ць краі́ну ў вайну́
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
przenosić
незак.
1. пераносіць;
2. пераводзіць;
przenosić w stan spoczynku — а) даваць адстаўку (у арміі);
пераводзіць на пенсію;
3. уст. аддаваць перавагу, лічыць за лепшае;
przenosić sport nad taniec — аддаваць перавагу спорту перад танцамі
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
прохо́д в разн. знач. прахо́д, -ду м.;
прохо́д че́рез мост закры́т прахо́д це́раз мост закры́ты;
го́рный прохо́д го́рны прахо́д;
за́дний прохо́д анат. за́дні прахо́д;
◊
прохо́да (прохо́ду) нет от кого́-л. прахо́ду няма́ ад каго́-не́будзь;
не дава́ть прохо́да (прохо́ду) не дава́ць прахо́ду;
ни прохо́да (прохо́ду), ни прое́зда (прое́зду) ні прае́хаць, ні прайсці́.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
farm
[fɑ:rm]
1.
n.
1) гаспада́рка f., фа́рма, фэ́рма f.; ху́тар -у m.
a dairy farm — мало́чная фэ́рма
2) гадава́льнік -у m.
an oyster farm — гадава́льнік ву́стрыцаў
2.
v.t.
абрабля́ць, апрацо́ўваць зямлю́, здава́ць у арэ́нду (зямлю́), дава́ць у на́ймы (рабо́тнікаў)
3.
v.i.
займа́цца земляро́бствам, быць земляро́бам
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
gag
[gæg]
1.
n.
1) за́ткала n., за́тычка f. (затыка́ць рот)
2) зага́д, пастано́ва спыні́ць дыску́сію
3) прыстасава́ньне трыма́ць рот адкры́тым падча́с апэра́цыі
4) жарт -у m., штука́рства n.
2.
v.t.
1) затыка́ць рот
2) прымуша́ць маўча́ць, не дава́ць гавары́ць
3.
v.i.
душы́цца ад вані́таў
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
productive
[prəˈdʌktɪv]
adj.
1) здо́льны радзі́ць, дава́ць
Fields are now productive only of weeds — Палі́ цяпе́р здо́льныя радзі́ць то́лькі пустазе́льле
2) прадукцы́йны
Farming is productive labor — Земляро́бства — прадукцы́йная пра́ца
3) які́ дае́ до́бры ўраджа́й або́ вялі́кую праду́кцыю, ураджа́йны
4) пладаві́ты, плённы
a productive writer — пладаві́ты пісьме́ньнік
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Únterricht
m -(e)s
1) выклада́нне, навуча́нне
2) заня́ткі, уро́кі
j-m ~ ertéilen [gében*] — займа́цца [право́дзіць заня́ткі] з кім-н., дава́ць уро́кі каму́-н.
der ~ in Spráchen — выклада́нне моў
~ néhmen* — браць уро́кі, займа́цца з выкла́дчыкам
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
бо́й, бо́ю, М у баі́; мн. баі́, баёў; м.
1. Дзеянне паводле дзеясл. біцца (у 1 знач.); бітва, змаганне. Наступальны бой. Сустрэчны бой. Рукапашны бой. Поле бою. Разведка боем. Весці бой. Прыняць бой. □ Не паспеў Шутаў дапытаць палонных, як на паўднёвым баку [вёскі] узгарэўся бой. Мележ. У небе натужліва вылі і звінелі маторы, трашчалі кулямёты: недзе за хмарамі і дымам ішоў паветраны бой. Шамякін. Натапырыўшы пер’е.. [вераб’іха] падрыхтавалася да бою. Шуцько.
2. Барацьба, спаборніцтва. Кулачны бой. Бой быкоў. // перан. Барацьба з чым‑н., што перашкаджае ў жыцці, у працы. Тут моладзь з багнай бой вядзе. Смагаровіч.
3. Разм. Дзеянне паводле дзеясл. біць (у 7, 9 знач.). Стрэльба дакладнага бою. Барабанны бой. Бой курантаў.
4. зб. Разбітая, расколатая на кавалкі шкляная, гліняная і інш. пасуда, разбітыя прадметы.
•••
Бой-баба гл. баба.
Браць (узяць) з бою (боем) гл. браць.
Даць (даваць) бой гл. даць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вучы́ць, вучу, вучыш, вучыць; незак.
1. каго. Перадаваць каму‑н. веды, навыкі, звычкі. Вучыць дзяцей чытаць і пісаць. Вучыць сына плаваць. Вучыць гаспадарыць. □ Саўка вучыць Фільку закідваць блешню. Жычка. // без дап. Быць настаўнікам, працаваць у школе.
2. што. Вывучаць, засвойваць, запамінаць. Вучыць урок. Вучыць верш на памяць. □ [Дзядзька Антось:] — Нясі, Косцік, кнігу, будзем вучыць літары. С. Александровіч.
3. каго. Навучаць, настаўляць; выхоўваць. Вучыць шанаваць старэйшых. □ — Не чапайся ты з імі, няхай іх, — вучыла Зося свайго хлопца. Брыль. [Вінке:] — Вучы ты дзяцей так, каб яны ўжо з маленства ненавідзелі вайну і тых, хто яе жадае. Шамякін. // Разм. Караць, біць. [Кароль:] — Знаць, табе не змагла маці розуму даць, Мала бацька вучыў пугаўём. Танк.
4. каго. Даваць адукацыю, магчымасць набыць прафесію. Вучыць сыноў у інстытуце.
5. з дадан. сказам. Абгрунтоўваць, развіваць якую‑н. тэорыю, думку, погляд і пад. Марксізм-ленінізм вучыць, што свядомасць чалавека ёсць прадукт яго грамадскага жыцця.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)