zdjąć

зак.

1. зняць;

zdjąć płaszcz — зняць плашч;

zdjąć z kogo odpowiedzialność — зняць з каго адказнасць;

2. агарнуць, ахапіць, апанаваць;

zdjęło kogo przerażenie — каго ахапіў жах;

3. разм. зняць, сфатаграфаваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

богатвары́ць, ‑твару, ‑тварыш, ‑тварыць; незак., каго-што.

Бязмежна любіць. Богатварыць сына. □ Свой «ТТ» Валя богатварыла, як хлапчук, але ставілася да яго зусім па-дзявочы. Карпаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дасачы́ць, ‑сачу, ‑сочыш, ‑сочыць; заг. дасачы; зак.

1. за чым. Угледзець, упільнаваць. Дасачыць за парадкам.

2. каго-што. Выявіць чыё‑н. месцазнаходжанне; высачыць. Дасачыць злачынцаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

даслу́хаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Выслухаць да канца; праслухаць да якога‑н. месца, часткі. Даслухаць да канца апошнія паведамленне Даслухаць апавяданне да канца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́думаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

1. Вынайсці, стварыць; прыдумаць. Выдумаць новую гульню.

2. Прыдумаць што‑н. такое, што не адпавядае рэчаіснасці; схлусіць; нахлусіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вызвале́нец, ‑нца, м.

Разм. Тое, што і вызваліцель. Гануля.. першая паднесла савецкаму салдату букет, а за ёю дзяўчаты засыпалі вызваленцаў кветкамі. Гурскі. // Той, каго вызвалілі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́пасвіць, ‑су, ‑сеш, ‑се; заг. выпасі; зак., каго-што.

1. Адкарміць на пашы. Выпасвіць авечак.

2. Патравіць выпасам. Выпасвіць лужок.

3. Разм. Зарабіць пасьбою; запасвіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́правадзіць, ‑ваджу, ‑вадзіш, ‑вадзіць; зак., каго.

Прымусіць выйсці, выехаць адкуль‑н.; выгнаць. Выправадзіць няпрошаных гасцей. □ Агата сунула.. [Юрку] ў рукі гурок і выправадзіла з хаты. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́прасіць, ‑прашу, ‑прасілі, ‑прасіць; зак., каго-што.

Атрымаць, дамагчыся чаго‑н. настойлівымі просьбамі. Выпрасіць прабачэнне. □ Валодзька выпрасіў, нарэшце, у рэдактара дазвол паехаць на раён. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адо́зва, ‑ы, ж.

Пісьмовы або вусны зварот да каго‑н. з заклікам, просьбай. [Маша:] — Во навіна якая! Мы будзем ставіць подпісы пад Адозвай за мір. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)