Кно́йсаць ’трэсці, рваць’ (Сл. паўн.-зах.). Параўн. літ. knaisioti ’рыць’ (там жа, 2, 491). Балтызм.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кор ’адзёр’ (Сл. паўн.-зах.). Параўн. рус. корь (там жа, 503). Запазычанне з рускай мовы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Люпі́н ’лубін’ (ветк., Мат. Гом.). З рус. люпи́н ’тс’. Сюды ж люпінішча ’лубінішча’ (там жа).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мудраўны́ ’фарсісты’ (іўеў., Сцяшк. Сл.). Да мудрэць ’незвычайна сябе паводзіць’ (там жа) < му́дры1 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мянто́вы ’мятны’ (маст., шальч., Сл. ПЗБ). З польск. miętovjy ’тс’ (Мацкевіч, там жа, 3, 105).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пату́каваць ’патураць’ (пух., Сл. ПЗБ). Паланізм. Параўн. польск. potucha ’патуранне’ (Мацкевіч, там жа, 3, 453).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пераво́дых ’перадышка’ (брагін., Мат. Гом.) — у выніку кантамінацыі лексем перады́х (там жа) і рус. о́тдых.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пля́ўсі ’платкі, геркулес’ (шальч., Сл. ПЗБ). Паводле Грынавяцкене (там жа), паходзіць з літ. plauše ’вотруб’е’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пунда́к ’прач, пранік’ (дзевянішск., ABSl, 22, 126). Паводле Грынавяцкене (там жа), з літ. pundokas ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Стабда́ ‘брага; саламаха’ (паст., LKK, 30, 122). Паводле Грынавяцкене (там жа), з літ. stabdà ‘тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)