сы́ты, ‑ая, ‑ае.
1. Які поўнасцю здаволіўся; які не адчувае голаду.
2.
3.
4. Багаты на яду, харчовыя прадукты.
5.
6. Які мае ў сабе шмат тлушчу.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сы́ты, ‑ая, ‑ае.
1. Які поўнасцю здаволіўся; які не адчувае голаду.
2.
3.
4. Багаты на яду, харчовыя прадукты.
5.
6. Які мае ў сабе шмат тлушчу.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Трыбу́х (трабу́х, трябу́х) ‘страўнік’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
урэ́заць, урэжу, урэжаш, урэжа;
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ко́сць
◊ ску́ра ды ко́сці — ко́жа да ко́сти;
к. ад ко́сці — кость от ко́сти;
даць у ко́сці — всы́пать; дать взбу́чку;
да касце́й (прамо́кнуць, праме́рзнуць, праня́ць і да т.п.) — до косте́й (промо́кнуть, промёрзнуть, проня́ть и т.д.);
на касця́х — на костя́х;
перамыва́ць ко́сці — перемыва́ть ко́сти;
ле́гчы касцьмі́ — лечь костьми́;
уе́сціся ў ко́сці — осточерте́ть, въе́сться в печёнки;
злажы́ць ко́сці — лечь костьми́, сложи́ть го́лову;
на жыво́й ~ці
адны́ ко́сці — ко́жа да ко́сти; одни́ ко́сти;
касце́й не сабра́ць — косте́й не собра́ть;
да мо́згу касце́й — до мозга́ косте́й;
язы́к без касце́й — язык без косте́й;
ко́сці па́рыць — лежа́ть в земле́;
к. у го́рле — кость в го́рле;
ад цяпло́сці не баля́ць ко́сці —
куды́ груга́н касце́й не занясе́ —
па́ра касце́й не ло́міць —
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
Ска́ба ‘рабро’ (
Скаба́ 1 ‘выгнуты металічны прут для злучэння чаго-небудзь, клямар’, ‘скобля’ (
Скаба́ 2 ‘скапа, тушка Pandion haliaetus L.’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
бе́гаць, бегаю, бегаеш, бегае;
1. Тое, што і бегчы, з той розніцай, што бегаць азначае дзеянне, якое адбываецца шматразова ці ў розных напрамках.
2. Займацца бегам як спортам.
3.
4.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Калаці́ць ’выклікаць дрыжанне чаго-н.; хістаць; трэсці; выклікаць дрыжыкі; часта і моцна стукаць, удараць і да т. п.’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
прапусці́ць, ‑пушчу, ‑пусціш, ‑пусціць;
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пусты́, ‑ая, ‑ое.
1. Нічым не запоўнены, не заняты (пра тое, што можа змяшчаць у сабе што‑н.).
2. Які мае ўсярэдзіне пустату.
3. Які нічога не мае, нічога не прыдбаў; без здабычы.
4.
5.
6.
7.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
разабра́ць, разбяру, разбярэш, разбярэ; разбяром, разбераце;
1. Разняць што‑н. на састаўныя часткі.
2. Узяць усё па частках, па адным.
3. Прыводзячы ў парадак, рассартаваць, аддзяліць адно ад другога.
4. Спарадкаваць, раздзяліўшы
5. Адрозніць, распазнаць што‑н. (слыхам, зрокам і пад.).
6.
7. і
8.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)