тэзаўрава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што.

Спец. Зрабіць (рабіць) тэзаўрацыю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэмперава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што.

Спец. Зрабіць (рабіць) тэмперацыю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

экстрагава́ць, ‑гую, ‑гуеш, ‑гуе; зак. і незак., што.

Спец. Зрабіць (рабіць) экстракцыю.

[Ад лац. extraho — выцягваю, здабываю.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

zaimponować

зак. выклікаць павагу; зрабіць уражанне; выклікаць сімпатыю (інтарэс);

chciał zaimponować — ён хацеў зрабіць уражанне (здзівіць)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

перарабі́ць, -раблю́, -ро́біш, -ро́біць; -ро́блены; зак.

1. каго-што. Зрабіць нанава, іначай, іншым.

Перарабіць канцоўку п’есы.

П. чый-н. характар.

2. што на што, у што. Зрабіць з чаго-н. аднаго нешта іншае.

Багацце на шчасце не пераробіш (прыказка).

3. Папрацаваць больш, чым трэба.

П. дзве гадзіны.

4. Працуючы вельмі многа, ператаміцца (разм.).

5. што. Зрабіць усё, многае.

П. многа работы за дзень.

6. што і чаго. Зазнаць усякай працы, нарабіцца (разм.).

Чаго ён толькі не перарабіў за сваё жыццё.

|| незак. перарабля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. пераро́бка, -і, ДМ -бцы, ж. (да 1, 2 і 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

succeed [səkˈsi:d] v.

1. дабіва́цца, дасяга́ць мэ́ты;

succeed in one’s career зрабі́ць до́брую кар’е́ру

2. квітне́ць, рабі́ць по́спех

3. суме́ць зрабі́ць (што-н.);

succeed in doing smth. здо́лець зрабі́ць што-н.

4. быць перае́мнікам, атры́мліваць у спа́дчыну;

succeed to the throne заня́ць трон (пасля́ ба́цькі)

5. ісці́ (за чым-н.);

Day succeeded day. Дзень ішоў за днём.

♦

nothing succeeds like success за по́спехам ідзе́ по́спех

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

defeat

[dɪˈfi:t]

1.

v.t.

1) пабі́ць, пара́зіць, перамагчы́

2) разла́дзіць, зрабіць дарэ́мным (пля́ны)

3) Law скасава́ць, зрабі́ць нява́жным, анулява́ць

2.

n.

1) пара́за f.; паражэ́ньне n., разгро́м -у m., няўда́ча f.

2) разла́джаньне n. (не́чых наме́раў)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Пасыкну́цца 1 ’паімкнуцца што-н. зрабіць’ (бераст., Сцяшк. Сл.), пасыка́цца ’выклікацца на якую-н. справу’, ’кідацца’ (Нас.), пасыка́нне ’парыў’, насыка́ць ’выстаўляцца наперад’ (Нас. Доп.), ’соваць нос’, пасы́кнуцца ’вытыркнуцца’ (Грыг.). Балтызм. Параўн. літ. síekti ’імкнуцца’, pasíekti ’дасягнуць (дасягнуць) мэты’. Сюды ж укр. сікатися ’кідацца’, ’прыдзірацца’, ’спрабаваць зрабіць што-небудзь’.

◎ Пасыкну́цца 2 ’пахіснуцца’ (ТС). Да *сікну́ць, напрыклад, у выразе драг. спіна сыкнула ’прастрэл у спіне’ (Лучыц-Федарэц). Відаць, з seknęticnpacn. sekti ’сячы’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Лю́нуць ’хлынуць’, ’накінуцца гуртам, каб зрабіць што-небудзь’ (Юрч. Вытв.), польск. lunąć, серб.-харв. љу́нути ’хлынуць’. Прасл. lʼunǫti < выклічнік lʼu (Трубачоў, Эт. сл., 15, 214).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Перабунтава́ць ’перабіць размову’ (Гарэц.), ’пераблытаць, збіць з ліку, перашкодзіць’ (Юрч., Нас.), пірібунто́вывыць ’пераблытваць’, ’перашкаджаць’ (Юрч. СНЛ), ’зрабіць мутным’ (Нас.). Да пера- і бунт 1 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)