отрица́ние ср.

1. (действие) адмаўле́нне, -ння ср.;

2. (отрицательный ответ) адмо́ва, -вы ж., адмаўле́нне, -ння ср.;

3. грам. адмо́ўе, род. адмо́ўя ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

трыва́нне I ср. терпе́ние; вы́держка ж.; см. трыва́ць 1

трыва́нне II ср., грам. вид м.;

○ зако́нчанае т. — соверше́нный вид;

незако́нчанае т. — несоверше́нный вид

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

przyszły

будучы; наступны;

w ~m tygodniu — на наступным тыдні; czas przyszły грам. будучы час

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

podmiotowy

podmiotow|y

1. суб’ектыўны;

2. грам. дзейнікавы;

zdanie podrzędne ~e — даданы дзейнікавы сказ

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

podrzędny

podrzędn|y

1. падпарадкаваны, другарадны; другасны;

2. грам. даданы;

zdanie ~e — даданы сказ

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

pospolity

pospolit|y

звычайны; просты;

imię ~e грам. агульнае імя;

~e ruszenie гіст. апалчэнне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

celownik

м.

1. грам. давальны склон;

2. вайск. прыцэл; цэлік;

3. спарт. лінія фінішу

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

lp., l.p.

1. = liczba porządkowa — парадкавы лік;

2. = liczba pojedyncza — грам. адзіночны лік; адз.л.

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

dopełnienie

н.

1. дапаўненне; дадатак;

2. грам. дапаўненне;

dopełnienie bliższe (dalsze) — дапаўненне прамое (ускоснае)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Зава́да ’загана; перашкода’. Рус. смал., укр. зава́да, польск., серб.-луж. zawada ’перашкода’, чэш., славац. závada ’загана, перашкода’, славен. zavȃda ’сварка’, серб.-харв. за́вада, за̏вада ’сварка’ ст.-бел. завада ’перашкода’ (1407 г., Полац. грам.). Ц.-слав. завадити ’звязаць’. Прасл. zavada — аддзеяслоўнае імя ад прэфіксальнага дзеяслова zavaditi (гл. вадзіць 1) з асноваутвараючым ‑а, якое стала канчаткам.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)