Панца́к ’круглыя ячныя крупы; суп з такіх круп’ (ТСБМ, Шат., Касп., Сцяшк.), панса́к (Др.-Падб., Сержп. Грам., Сцяшк., З нар. сл.), панца́к, панса́к, пэнца́к (Сл. ПЗБ) ’тс’, па́нцыр ’жалобная каша’ (Сцяшк. Сл.). Запазычанне з польск. (Шат., 200) дыял.pęcak (агульна-польск.pęczak), якое ад pęcznieć ’набракаць, напухаць’ (гл. Брукнер, 408).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
regíeren
1.vt
1) пра́віць, кірава́ць
2) грам. кірава́ць
2.vi панава́ць, валада́рыць
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Pluráletantum
Pluráliatantum
m -s, -s грам. назо́ўнік, які́ ўжыва́ецца то́лькі ў мно́жным лі́ку
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Háuptsatz
m -es, -sätze
1) грам. гало́ўны сказ
2) матэм. гало́ўнае ўраўне́нне; зако́н
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Médium
n -s, -di¦en
1) ме́дыум
2) фіз. асяро́ддзе
3) грам. сярэ́дні стан
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
падпарадкава́ны
1.грамábhängig, úntergeordnet;
3.у значназм Úntergeordnete (sub) m -n, -n, Untergébene (sub) m, Unterstéllte (sub) m
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
кірава́ць
1. (рэгуляваць ход, рух) lénken vt, stéuern vt;
2. (быцьначале) léiten vt, führen vt;
3.грам regíeren vt
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Кныр ’самец свінні, якога пакінулі на племя’ (ТСБМ, Сл. паўн.-зах., ТС. Шат., КЭС, лаг., Жыв. сл., Нік. Напаў., Сцяшк., Сержп. Грам., Кліх, ДАБМ, Янк. I–II). Укр.кнур, рус.кнур ’тс’, польск.knur ’тс’, чэш.kňour ’дзік’. Скарочаная форма да kъnorzъ. Гл. кнораз. Унікальная агаласоўка ў беларускай мове не мае надзейнага тлумачэння.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ку́зня1 ’майстэрня для апрацоўкі металаў коўкай’ (ТСБМ, Шат., Касп., ТС, Сл. паўн.-зах., Жыв. сл., Сержп. Грам., Яшк., Яруш., Жыв. сл., Нар. словатв., Гарэц., Грыг.). Да каваць (гл.). Суфіксацыя на ‑знь‑ (SP, 1, 118–119).
Ку́зня2 ’прыстасаванне з кары для збірання ягад’ (Жыв. сл.). Параўн. кузаў2 (гл.). Магчыма, да *кузоўня.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Лоша ’ласіца, самка лася’, ’поўная жанчына’ (Сержп. Грам.; ТС; хойн., Мат. Гом.; Карловіч), лошу́к, лошачок ’малады лось’, лошэня́ ’ласяня’ (ТС). Рус.сімб.ло́ша ’тс’, наўг.Лоша — назва рэчкі; польск.łosza ’самка лася’, łoszyca ’тс’. Паўн.-слав.olsьja (з суф. ‑ja). Да лось (гл.). Не выключана і пазнейшае ўтварэнне з памяншальным суфіксам ‑ша.