by-bidder

[ˈbaɪbɪdər]

n.

асо́ба, яка́я падбіва́е цэ́ны (на ліцыта́цыі)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

counterpart [ˈkaʊntəpɑ:t] n.

1. кале́га, службо́вая асо́ба, яка́я займа́е аналагі́чную паса́ду (у іншай установе, у іншай краіне)

2. ко́пія, дубліка́т

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

holdover [ˈhəʊldˌəʊvə] n. AmE службо́вая асо́ба, пераабра́ная на другі́ тэ́рмін; акцёр, ігро́к, які́ застаўся на другі́ тэ́рмін пасля́ заканчэ́ння кантра́кта

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

sane [seɪn]adj.

1. пры сваі́м ро́зуме

2. разва́жлівы, разу́мны;

a sane person ураўнава́жаная асо́ба;

a sane policy разу́мная палі́тыка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

бамбардзі́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Салдацкі артылерыйскі чын у царскай арміі і флоце, а таксама асоба, якая мае такое званне.

2. Ігрок, які часта забівае галы (у футболе, хакеі).

Лепшы б. сезона.

|| прым. бамбардзі́рскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адка́зчык, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Асоба, якой прад’яўлены судовы іск.

Удзел у справе істца і адказчыка.

2. Той, хто нясе адказнасць, адказвае за што-н. (разм.).

Брыгадзір за ўсё а.

|| ж. адка́зчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

магі́стр, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. У некаторых краінах: вучоная ступень, а таксама асоба, якая мае такую ступень.

М. філасофіі.

2. У Сярэднія вякі: кіраўнік духоўна-рыцарскага каталіцкага ордэна.

|| прым. магі́старскі, -ая, -ае.

Магістарская дысертацыя.

М. тытул.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Зні́чка ’падаючая зорка’ (ТСБМ), ’блукаючы агонь; асоба, што з’яўляецца ненадоўга’ (Нас.). Памянш. назоўнік з суф. ‑к‑а ад зніч (гл.)

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

князь, ‑я; мн. князі, ‑ёў; м.

1. Правадыр войска і правіцель вобласці ў феадальнай Русі. Маскоўскі князь. Полацкі князь.

2. Тытул, які перадаваўся ў спадчыну патомкам такіх людзей або прысвойваўся ўказам цара як ўзнагарода. // Асоба, якая мела гэты тытул.

•••

Вялікі князь — а) старшы з удзельных князёў у Старажытнай Русі; б) тытул сына, брата або ўнука рускіх цароў; асоба, якая мела гэты тытул.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тлума́ч, ‑а, м.

1. Гіст. Асоба, якая выкарыстоўвалася для вуснага перакладу з замежнай мовы ў час размовы. // Службовая асоба, якая выконвала абавязкі перакладчыка ў час афіцыйных перагавораў.

2. Разм. Тое, што і тлумачальнік. Сымоніха з Лявоніхай .. пачынаюць гутарку. Мова іх на першы погляд здаецца самай простай .. Каб зразумець глыбокі сэнс гэтай мовы, патрэбен добры тлумач — іначай чалавек не пачуе праўдзівага смаку. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)