фанагра́ма, ‑ы, ж.

Спец. Тэкст або гукі, запісаныя пры дапамозе фанографа на плёнцы, пласцінцы і пад.; плёнка, пласцінка і пад. з такім запісам.

[Ад грэч. phōnē — гук і gramma — запіс.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фарма́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Спец.

1. Тое, што і афікс.

2. Частка слова (прыстаўка, суфікс, інфікс), якая служыць для словаўтварэння і словазмянення.

[Ад лац. formans, formantis — які ўтварае, фарміруе.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фарты́сіма,

Спец.

1. прысл. Мацней, чым фортэ.

2. нескл., н. Месца ў музычным творы, якое выконваецца такім чынам, а таксама само такое выкананне.

[Іт. fortissimo.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

флаці́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак.

Спец.

1. што і без дап. Падвяргаць флатацыі (руду, карысныя выкапні).

2. без дап. Тое, што і флаціравацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цеплаёмістасць, ‑і, ж.

Спец. Колькасць цеплаты, якая паглынаецца целам пры награванні на 1°C або якая аддаецца целам пры астуджванні на 1°C.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цеплатво́рнасць, ‑і, ж.

Здольнасць утвараць цяпло. // Спец. Колькасць цяпла ў калорыях, якую выдзяляе 1 кг якога‑н. рэчыва пры поўным згаранні. Цеплатвернасць паліва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цэнтрава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што.

Спец. Утварыць (утвараць) канічную адтуліну для цэнтраў (у 8 знач.) перад апрацоўкай дэталей на станках.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чле́нік, ‑а, м.

Спец. Адна з рухомых частак, на якія дзеліцца цела некаторых жывёльных і раслінных арганізмаў; сегмент. Членікі вусікаў пчалы. Членікі саліцёра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

штыкава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; незак., што.

Спец. Перакопваць глебу на глыбіню палатна рыдлёўкі з разрыхленнем і пераварочваннем пластоў зямлі. Штыкаваць глебу ў садах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

экрані́раваны, ‑ая, ‑ае.

Спец.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад экраніраваць.

2. у знач. прым. Які мае адпаведную ахову ад знешняга ўздзеяння. Экраніраваны кабель.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)