патэры́к, ‑а, м.
Спец. Кніга, якая змяшчае жыція і павучанні так званых «святых айцоў» (манахаў якога‑н. манастыра). Кіева-Пячэрскі патэрык.
[Грэч. Paterikón ад patēr — бацька.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)