Verbum

анлайнавы слоўнік

odmieniać

незак.

1. змяняць;

2. грам. скланяць (назоўнік, прыметнік і інш.); спрагаць (дзеяслоў)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

gram

м.

1. грам;

2. каліва, каліўца;

bez ~a żalu — без каліва шкадавання

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

podmiot, ~u

м.

1. суб’ект;

podmiot gospodarczy — гаспадарчы (гаспадарніцкі) суб’ект;

2. грам. дзейнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

żeński

żeńsk|i

жаночы;

płeć ~a — жаночы пол;

rodzaj ~i грам. жаночы род

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

оконча́ние ср.

1. (действие) заканчэ́нне, -ння ср., сканчэ́нне, -ння ср.;

2. (конец) кане́ц, род. канца́ м.;

3. грам. канча́так, -тка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

незале́жны незави́симый; незави́сящий;

~ная дзяржа́ва — незави́симое госуда́рство;

па незале́жных ад мяне́ прычы́нах — по незави́сящим от меня́ причи́нам;

○ н. стан — грам. действи́тельный зало́г

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

самасто́йны в разн. знач. самостоя́тельный;

~ная дзяржа́ва — самостоя́тельное госуда́рство;

с. чалаве́к — самостоя́тельный челове́к;

~нае дасле́даванне — самостоя́тельное иссле́дование;

с. сказ — грам. самостоя́тельное предложе́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

усе́чаны

1. прич. усечённый; обру́бленный; подру́бленный;

2. прил., в разн. знач. усечённый;

у. ко́нус — мат. усечённый ко́нус;

~ныя прыме́тнікі — грам. усечённые прилага́тельные

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Кава́дла ’жалезная падстаўка асобай формы для ручной коўкі металу’ (БРС, ТСБМ, Дэмб., Жыв. сл., Касп.; лаг., КЭС; Мал., Нар. словатв., Сержп. Грам., Сцяц., Сцяц. БНС, Шат., Янк. БФ), кувадло ’тс’ (Мядзв., Нас.), ’бабка’ (Сержп. Земл.). Паводле суфіксацыі — запазычанне з польск., дзе да прасл. kovadlo < kovati, гл. Слаўскі, 3, 19–21.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ме́тка, мётка ’тонкі пруток, на які нанізаны жывыя ўюны, засмажаныя пасля гэтага перад чалеснікамі печы’, ’нізка дробнай рыбы’ (Эр., Маш., ТС, Нар. Гом., Крыв., Янк. 1; глус., КЭС), мёдка ’тс’ (Сержп. Грам.). У выніку кантамінацыі лексем мята́ць ’надзяваць’ (параўн. рус. намётка ’фастрыгаванне’, серб.-харв. мѐтати ’надзяваць’) і ве́тка, вець ’пруток’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)