Láger

n -s, -

1) пасце́ль

2) ла́гер; перан. ла́гер, бок, групо́ўка

ein ~ áufschlagen* [bezíehen*] — разбі́ць лаге́р, стаць ла́герам

das ~ ábbrechen* — зня́цца з ла́гера

3) -s, - i Läger склад, схо́вішча

etw. auf ~ háben — мець што-н. на скла́дзе; перан. мець што-н. у запа́се

4) тэх. падшы́пнік

5) геал. радо́вішча; пласт

6) буд. апо́ра, ло́жа

7) паляўн. ло́гава, бярло́г

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

schwarz

a

1) чо́рны

~ auf weiß — чо́рным па бе́лым

es wúrde mir ~ vor den Áugen — у мяне́ пацямне́ла ў вача́х

2) чо́рны, бру́дны; перан. тc. цёмны

sich ~ máchen — забру́дзіцца, запля́кацца

3) пахму́рны, су́мны, чо́рны

ein ~er Tag — нешчаслі́вы дзень

4) чо́рны, нелега́льны

der ~e Markt — чо́рны ры́нак

~ málen — перан. малява́ць у чо́рных фа́рбах

5)

sich ~ ärgern — ве́льмі [на́дта] раззлава́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

◎ Пуц 1 ’сякера з доўгім тапарышчам; калун’ (ЛА, 2; ТС; Сл. Брэс.; Янк. 1; петрык., Шатал.; слуц., Нар. словатв.; ПСл; Нар. Гом., Сл. ПЗБ), пуцо ’тс’ (Сл. ПЗБ), пуц ’сякера з малым тапарышчам’ (Сцяшк. Сл.). Запазычанне з ням. Putz ’тс’, параўн. putzen ’чысціць, прыбіраць’ і тлумачэнне Янкоўскага: “цяслярская прылада, цяжкая сякера, якой ачэсваюць тоўстыя бярвенні” (Янк. 1).

◎ Пуц 2 ’тугадум’ (клец., Нар. лекс.), ’глупства (са зладзейскага жаргону)’ (Полымя, 2001, 6, 204). Метафара да пуці, параўн. ’тупая сякера’ (ст.-дар., Сл. ПЗБ) і перан. калун ’тупы чалавек’.

◎ Пуц 3 ’ногаць’ (карэліц., Шат.). Няясна.

Пуц 4 — выклічнік для імітацыі лёгкага падзення (Нас.), прысядання: я лаўлю курыцу, а яна пуц — і села (ЭШ), раптоўнага спынення: пуц — ды стаў конь (Шат.), сюды ж пу́цнуць ’упасці’: пуцнуло яблоко (Нас.), ’упасці ад стомы, зваліцца’ (слонім., Жыв. НС). Паводле Смаль–Стоцкага (Приміт., 168), адзін з варыянтаў “навейшага гукапераймання” для імітацыі раптоўнага дзеяння, параўн. укр. пац, пэц, пуц, пуць, польск. puc, pęc, pac: puc go na ziemię, а таксама выклічнік для нацкоўвання сабакі: puc go!, тое ж і серб.-харв. puc (адносна апошняга Скок, 3, 65; Путанец, там жа, параўноўвае са ст.-слав. устити ’incitare’, серб.-харв. usta і пад.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Тыгр ‘буйная драпежная жывёла Panthera tigris, Felix tigris’ (ТСБМ, Нас.), ‘люты звер’ (Ласт.), ты́гра, тыгры́ца ‘тыгрыца’, перан. ‘злая жанчына’ (Байк. і Некр.), ты́г(а)р, ты́гра ‘Felix tigris’ (Некр. і Байк.), ты́гр(ыс) ‘тс’ (Пятр.), ст.-бел. тигрисъ ‘тс’ (ГСБМ). Параўн. укр. тигр, рус. тигр, рус.-ц.-слав. тигръ, ст.-слав. тигръ ‘тыгр’ (у Супрасльскім рукапісе: рѣка тигрьска ‘рака Тыгр’), якое ўзыходзіць да с.-грэч. τίγρις ‘тыгр’, апошняе было запазычана з нейкай авестыйскай лексемы, роднаснай ст.-перс. tiɣri‑ ‘страла’, tiɣra‑ ‘востры’ < і.-е. *(s)tei̯g‑ ‘калоць, басці’, ‘завостраны’ (Фасмер, 4, 56; Сной₂, 763; Голуб-Ліер, 495; ЕСУМ, 5, 564). У сучасных славянскіх мовах назвы гэтай жывёлы былі запазычаны з ням. Tiger ці з франц. tigre, якія ўзыходзяць да лац. tigris ‘тс’ (Сной, Фасмер, там жа; Махэк₂, 663; Арол, 4, 70). Ст.-бел. тигрисъ (тикгрисъ) ‘тыгр’ (1517 г.) запазычана са ст.-польск. tygris ‘тс’ у XVI ст. (Булыка, Лекс. запазыч., 144), што захавалася ў суч. польск. tygrys ‘тс’. Форма тыгра ‘тс’ (Я. Колас, М. Гарэцкі, гл. Каўрус, Словаклад) і адпаведныя дыялектныя формы ўтвораны паводле мадэлі сябра, майстра, Пётра, каб пазбегнуць неўласцівага народнай мове спалучэння зычных на канцы слова (Станкевіч, Язык, 781).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

niesmak, ~u

м.

1. непрыемны смак;

2. перан. непрыязь; агіда; непрыемнае пачуццё;

wzbudzić niesmak — выклікаць непрыемнае пачуццё;

czuć niesmak — адчуваць агіду

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

oscylować

незак.

1. фіз. хістацца; вагацца;

między A a B — вагацца паміж А і В (пра тэмпературу);

2. перан. хістацца; вагацца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ślad, ~u

м. след;

wstępować w czyje ~y — ісці па чыіх слядах;

zatrzeć za sobą ~y перан. замесці за сабой сляды

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

teatr, ~u

м. тэатр;

teatr amatorski — аматарскі тэатр;

teatr młodego widza — тэатр юнага гледача;

teatr działań wojennych перан. тэатр ваенных дзеянняў

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

krwawić

krwawi|ć

незак.

1. крывавіць; сыходзіць крывёю;

rana krwawić — рана крываточыць;

2. раніць да крыві;

3. перан. чырваніць; афарбоўваць чырвоным

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

lotny

lotn|y

1. лятучы; лятальны; лётны;

2. перан. хуткі; кемлівы, кемны;

~e piaski — сыпкія пяскі;

~y finisz — спарт.. прамежкавы фініш

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)