чвэ́рцевы, ‑ая, ‑ае.

1. Які з’яўляецца чвэрцю чаго‑н.; мерай у чвэрць. Чвэрцевая паўза.

2. Які мае адносіны да чвэрці (у 2 знач.); звязаны з заканчэннем чвэрці навучальнага года. Чвэрцевыя адзнакі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эмба́рга, нескл., н.

Забарона дзяржаўнай уладай увозу ці вывазу за мяжу чаго‑н. (тавараў, каштоўнасцей). Эмбарга на лес. // Затрыманне суднаў і грузаў, якія належаць іншай дзяржаве, у сувязі з палітычнымі ўскладненнямі.

[Ісп. embargo.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дели́ть несов., в разн. знач. дзялі́ць; (разделять — ещё) падзяля́ць;

◊

дели́ть всё попола́м дзялі́ць усё папала́м;

дели́ть хлеб и соль дзялі́ць хлеб і соль;

дели́ть не́чего няма́ чаго́ дзялі́ць;

дели́ть шку́ру неуби́того медве́дя дзялі́ць ску́ру незабі́тага мядзве́дзя;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

задева́ть​I несов.

1. (цепляться — за что) чапля́цца, зачапля́цца; (зацеплять — что) зачапля́ць; (касаться — чего) дакрана́цца (да чаго), кра́таць (што);

2. (трогать — кого, что) чапа́ць, крана́ць;

3. перен. (волновать) хвалява́ць, крана́ць, кра́таць; (сердить) злава́ць, гняві́ць; (оскорблять) абража́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заде́ть сов.

1. (зацепиться — за что) зачапі́цца; (зацепить — что) зачапі́ць; (коснуться — чего, тронуть — что) зачапі́ць, крану́ць (што), дакрану́цца (да чаго);

2. (тронуть — кого) зачапі́ць, закрану́ць, крану́ць;

3. перен. (взволновать) усхвалява́ць, крану́ць; (рассердить) раззлава́ць, угняві́ць; (оскорбить) абра́зіць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

über=

1.

аддз. дзеясл. прыстаўка, указвае на:

1) рух паверх чаго-н.: überlegen палажы́ць (звеху чаго-н.); überspannen абця́гваць зве́рху [паве́рх] (чаго-н.)

2) рух праз [цераз] што-н.: überfliegen* пералята́ць

3) перавышэнне былога узроўню: überfließen* пераліва́цца (цераз край)

4) няпоўнае выкарыстанне: überlassen* пакіда́ць (пра запас), прыхо́ўваць

2.

неаддз. дзеясл. прыстаўка, указвае на:

1) рух паўзверх чаго-н., або цераз, праз што-н.: überflíegen* праляце́ць (над чым-н.), пераляце́ць (што-н.); прабе́гчы вачы́ма

2) распаўсюджанне дзеяння на ўвесь прадмет: überséhen* агляда́ць, акі́дваць по́глядам [по́зіркам]

3) пропуск, недагляд: überséhen* прапусці́ць (памылку)

4) паўтарэнне дзеяння: überárbeiten* перарабі́ць

5) перадачу чаго-н.: überlássen* уступа́ць; пакіда́ць; прадстаўля́ць

6) празмернасць дзеяння: übertréiben* перабо́льшваць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

вы́падак, -дку м. слу́чай, происше́ствие ср.; по́вод;

в. з жыцця́ — слу́чай (происше́ствие) из жи́зни;

зру́чны в. — удо́бный слу́чай;

○ ва ўся́кім ~дку — во вся́ком слу́чае;

з ~дку — (чаго) по слу́чаю (чего);

на пе́ршы в. — на пе́рвый слу́чай;

на ўся́кі в. — на вся́кий слу́чай;

ад ~дку да ~дку — от слу́чая к слу́чаю;

ні ў я́кім ~дку — ни в ко́ем слу́чае;

у ~дку чаго́ — в слу́чае чего́;

у кра́йнім ~дку — в кра́йнем слу́чае;

у ле́пшым ~дку (ра́зе) — в лу́чшем слу́чае;

у адваро́тным ~дку — в проти́вном слу́чае

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́явіць сов.

1. обнару́жить, прояви́ть, вы́явить; показа́ть; вы́казать; вы́разить;

в. та́лент — обнару́жить (прояви́ть, вы́явить) тала́нт;

в. сябе́ зна́ўцам чаго́-не́будзь — прояви́ть (показа́ть) себя́ знатоко́м чего́-л.;

в. любо́ў да каго́-, чаго́-не́будзь — прояви́ть (вы́казать, вы́разить) любо́вь к кому́-, чему́-л.;

2. (доказать неоспоримо) установи́ть; вскрыть; (раскрыть содержание понятия) определи́ть;

в. факт (і́сціну) — установи́ть факт (и́стину);

в. су́тнасць з’я́вы — вскрыть (определи́ть) су́щность явле́ния;

3. (раскрыть недостатки, доказать виновность) обнару́жить, обнажи́ть, вы́явить, вскрыть, откры́ть; изобличи́ть;

4. разг. вы́писать;

в. кватара́нта — вы́писать квартира́нта

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гле́ба ж., прям., перен. по́чва;

пясча́ная г. — песча́ная по́чва;

падрыхтава́ць ~бу для перагаво́раў — подгото́вить по́чву для перегово́ров;

◊ вы́біць гле́бу з-пад (чыіх) ног — вы́бить по́чву из-под (чьих) ног;

на гле́бе чаго-небудзь — на по́чве чего-л.;

расчы́сціць гле́бу — (для каго, чаго) расчи́стить по́чву (для кого, чего);

зандзі́раваць гле́бу — зонди́ровать по́чву;

тра́ціць гле́бу пад нага́мі — теря́ть по́чву под нога́ми;

адчу́ць гле́бу пад нага́мі — ощути́ть (почу́вствовать) по́чву под нога́ми;

стая́ць на цвёрдай гле́бе — стоя́ть на твёрдой по́чве;

прашчу́паць гле́бу — прощу́пать по́чву

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зені́т

[фр. zénith, ад ар. samt (urrás) = дарога галавы]

1) астр. пункт перасячэння нябеснай сферы з вертыкальнай лініяй, праведзенай уверх ад плоскасці гарызонту (проціл. надзір); 2) перан. вышэйшая ступень, вяршыня развіцця чаго-н. (напр. з. славы).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)