укало́цца, укалюся, уколешся, уколецца; зак.

Укалоць сябе чым‑н., наравіцца аб што‑н. вострае. Укалоцца іголкаю. Укалоцца пакошаю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фашы́стваваць, ‑вую, ‑вуеш, ‑вуе; незак.

Дзейнічаць, паводзіць сябе па-фашысцку, праяўляючы лютасць, дэспатызм, бязлітаснасць. // Праводзіць, ажыццяўляць фашысцкую дыктатуру.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цо́паць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Тое, што і цапаць. Штохвіліны ўраднік цопаў сябе рукою па лысіне. Лобан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чужа́цкасць, ‑і, ж.

Уласцівасць чужацкага. Васіль адолеў сябе, сваю чужацкасць, кінуў спадылба раўнівы позірк: — А ты як? Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

юро́дстваваць, ‑твую, ‑твуеш, ‑твуе; незак.

1. Быць юродзівым (у 2 знач.).

2. Рабіць недарэчныя ўчынкі, неразумна паводзіць сябе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

votary [ˈvəʊtəri] n.

1. relig. мана́х; мана́шка

2. (of) чалаве́к, які́ прысвяціў сябе́ служэ́нню (чаму-н.);

a votary of peace барацьбі́т за мір

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

spotlight​1 [ˈspɒtlaɪt] n.

1. пражэ́ктар

2. the spotlight цэнтр ува́гі;

be in the spotlight быць у цэ́нтры ўва́гі, звярну́ць на сябе́ ўва́гу

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Прыдо́брыцца ’выклікаць чыю-небудзь прыхільнасць да сябе, увайсці ў ласку да каго-небудзь, робячы паслугі, падарункі і пад.; паддобрыцца’ (ТСБМ), прыдабры́цца ’прыкінуцца добрым’ (ашм., Стан.). Прыставачна-суфіксальнае ўтварэнне ад добр‑, гл. добры.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

be one’s own man

а) быць сам сабе́ гаспада́р, быць незале́жным ні ад ко́га

б) трыма́ць сябе́ ў рука́х

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

удава́ць, удаю, удаеш, удае; удаём, удаяце; незак.

Разм.

1. Незак. да удаць.

2. (пераважна са словамі «сябе», «з сябе»). Рабіць выгляд, паказваць; прыкідвацца. Не кідалася [Верачка] радасна да Яўхіма, удавала сябе нават абыякавай, але Яўхім бачыў: рада яму, падабаецца ёй. Мележ. Пытанні і абвінавачванні сыпаліся на Смірніцкага, як удары. Але ён не ўгінаў галавы пад іх цяжарам, ён толькі чырванеў і ўдаваў з сябе пакрыўджанага ды гордага чалавека. Шахавец. [Надзя] ўдае, што кудысьці спяшаецца. Козел.

3. Здавацца. Лаза .. зазелянела першым, яшчэ не густым, кволым лісцем, і здаля, з берага, удавала не зялёнаю, а празрыста-жоўтаю. Сачанка. Як дамоў ішла Хрысціна — не згадала, Незнаёмаю мясціна ўдавала. Дзяргай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)